Seni caným bilerek, harcamýþtým bedeni,
Ellerimden sýyrýlýp, dað ardýna aþmýþýn.
Nice hayallerimle, saklamýþtým yar seni,
Dünya ya, hiç derdim de, ondan daha boþmuþun.
Bir sabah meltemiydin, esiyordun özümde,
Her haline hayrandým, deðerliydin sözümde,
Baharýmý yaþayýp, yaz beklerken gözümde,
Baþýma kar yaðdýran, meðer kara kýþmýþýn.
Baþý öne eðilmez daðlar kadar maðrurdun,
Derde düþmüþ baþýma, sen de her an taþ vurdun,
Acý poyraz estirip, yerden yere savurdun,
Doðrulup bir de baktým, yüreðimden düþmüþün.
Kýrýlan þu gönlümün tamirine harç yoktur,
Zayýf düþmüþ bedene, bunca kahýr pek çoktur,
Onulur mu bu yara? Deðen zehirli oktur,
Gözün aydýn yar bu gün, bana mezar eþmiþin.
Mustafa USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.