Haksýzlýkla sýnama da gönlümü,
Ýki kaþýn arasýndan vur beni.
Doðrulukta göze aldým ölümü,
Hak yolunda, kýzgýn çöle sür beni…
Ben geçemem hakîkatin özünden,
Kýrýlsam da, fitne, fesat sözünden;
Aþk þarabýn içmiþim ta gözünden,
Ýster deli, ister veli gör beni…
Ne ettim se salýverdim denize,
Kýzmýyorum balýktaki o yüze,
Bilmese de, gerek yoktur çok söze,
Düþ olursam, hayýrlara yor beni…
Bu dünyayý kendim için alamam,
Han, hamamýn gafletine dalamam,
Zulümleri, boþ ver diye salamam
Her mazlumun gözyaþýyla kar beni…
Bu gün varsam, senedim yok yarýna,
Zerre azýk koydum mu ki çýkýna?
Âhir günde salma beni yangýna,
Hayýrlarla, dualarla sar beni…
Bir ezanla, bir sala’nýn arasý,
Kýyamette yüze vurur karasý;
Kanýyorsa bir canlýnýn yarasý,
Dâr’ ýmý kur, urganlara ger beni…
Mertlik olsun son sözümün özeti,
Hak demeli her insanýn niyeti,
Adaletin, yýkýlmasýn heybeti,
Kýlý kýrk böl, yollarýna ser beni…
29 Mart 2015 Mustafa USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.