Yâr kýzgýn hançeri, almýþ eline,
Dayadým göðsümü, vur dedim, sustum.
Zulmünü huy etmiþ tatlý diline,
Dil yarasý derin, dur dedim, sustum.
Yýllarca tuz bastým, yaram gitmedi,
Gönlümde sevgisi bir an bitmedi,
Naðmeler dizdim de, yine yetmedi,
Artýk bana düþen, kor dedim, sustum.
Hasretle baðlandým bir çift sözüne,
Savruldum yeliyle, düþtüm közüne;
Yürekten hayrandým masum özüne,
Tersine bir adým, zor dedim, sustum
Kahrolsam da güldüm, tebessüm ile,
Harmandan hisseme düþtü bin çile,
Kurtulmak istedim, ama nafile,
Bunu da bir hayra yor dedim, sustum
Sen üzülme yeter, canýn sað olsun,
Dertlerim çoðalsýn, ister dað olsun
Viraneye dönen, benim bað olsun,
Düþündeki köþkü kur dedim, sustum.
Bu sevda yükünün hamalýyým ben,
Gönül taþýr ama ezilir beden,
Tozlarý savrulsa, kül olsa da ten,
Gayrýsý alnýma ar dedim, sustum.
Piþeceksin bir gün, yan ki gönül yan,
Acý zehir olsa , geçecek zaman,
Üç günlük dünyadýr, misafir insan,
Bu han bundan sonra, dar dedim, sustum.
Mustafa USTA 30 Eylül 2014 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.