bu şiir senin için

kalbimin kývrýmlý yollarý çýkýyor sana gece yarýlarýnda
üzeri açýlmýþ uykular biriktiriyorum sana
soluksuz sevmeler kuþanýyor yüreðim
ama intiharlar okunuyor gözlerimden
kederli sesler susuyorum gelmeyiþine
cümlelerim harap
yokluðunun depremi yerle bir etti hayallerimi
þimdi hangi vuslatý beklesem
bir yaným yýkýk dökük
kendime bile inanmýyorum
kanmýyorum umutlu bekleyiþime
bir sonbahar günü
kopup giderken sen ömrümden
üzerine kar yaðdý tüm ümitlerimin
ve soldu tüm beklentilerim
ben okyanus mavisi gözlerine terkettim sevdamý
senden bana tek kalansa
hatýrlamak istemeyeceðim bir aný
ki unutmak imkansýzken
hatýrlamak da manasýzdý
sen gittin
çölde bir susuz gibi tükendi kalbim
ellerim boþluða sarýldý
ceplerimde soðuk, bir akrep
yalnýzlýk denen öyküde baþ karakterdim hep
çoðu zaman öldüm kendi halime
hiç gülmedim istemeden bile
oysa gülüþü güzelim derdin
senden sonra kimseye gülmedim
sana sakladým benliðimi
gelmeyeceðini bile bile
defalarca yalan uydurdum kendime
bir umuttan hayat çýkardým ben hep
varlýðý bile þüpheli bir ihtimal için
yaþamayý göze aldým hep

þimdi bu þiir senin için
kimbilir okursun bir gün istemeden
bu benim þiirim dersin
senin olduðunu bilmeden

- Abdullah Cemek


Sosyal Medyada Paylaşın: