Caný cehenneme bir þiir sarkýyor dilimin ucunda,
Soylu bir acý yine,
Yaný baþýmda çýrýlçýplak uzanmýþ,
Aðzýný þapýrdatýyor.
Yine temmuz sýcaðýnýn ortasýnda,
Tam ortasýnda,
Paltosunu giymiþ hüznümün mistik coðrafyasý,
Bir duvarýn dibinde iki elini sarmýþ,
Gidene,
Gelene sövüyor,
Þimdi yan mahallenin zibidi silahýndan çýkan,
Bir mermi, varlýðýmý soruyor trafik polislerine,
Bulsa þakaðýmýn dönemecinden,
Kaç/an vurulacak biliyorum.
Caný cehenneme bir þiir sarkýyor dilimin ucunda,
Ýçimde bir kent vuruluyor aðýr silahlarla,
Bir siperde ölüm yatýyor,
Yüzünde kadýn izleri,
Yüzünde ihanet.
Bir siperde aþk yatýyor,
Elinde sigarasý,
Dumanýný üflüyor düþmana.
Sonra öpmek düþüyor aklýma,
En olmadýk zamanda,
Göðüs uçlarýný koparýrcasýna.
Charlie Chaplin gülümsüyor,
Bak anýmsa.
Sonra binlerce kez annemin yokluðuna kapanýyorum.
Siyah saçlý, esmer bir Tanrý,
Elleriyle sýrtýmý sývazlýyor.
Caný cehenneme bir þiir sarkýyor dilimin ucunda,
Yine kýzacaksýn bana bayan biliyorum,
Plastik saçlý kadýnlar,
Yapma gül satýyor sokaklarda,
Ve baþaklar,
Gökten kaçan kuþlara satmayacak tanelerini,
Birgün ,
Geçmiþ zaman kipinde tapusu elinde bir gün,
Gönül’lü bir akþam üstü,
Bir þiirle yýkadý annesinin ölüsünü,
Bana söyledi sessizce
Viþne bahçeleri þarkýlara sýðýndý,
Ve çakmak,
Neþeli ölümlere fantezi kaldý.