Kývrýlýyor bak þu an
içtenliðin haritasý yüzümüzde;
özümüz, g’öç tahtasý...
Ne çok þey anlatýr oysa
denizin tuzu gözlerine..
Ne çok þiirdir dalgalar;
ritim tutan ne varsa, evrilir suda
avucunda tuttuðunca..
Bir yaþamak uðultusu
gözelerinden dökülen...
Sözden geçilir bazen
hep ya da hiç için belki..
Uzun bir yolun ardýndan köz’e varýlýr..
Yanmak..
Ne varsa yakmak iþte varlýða dâir..
Kýstýrdýn mý kendini hiç meselâ
yapayalnýz bir koy’un ortasýnda
Ya da sýrf sana adanmýþ bir koynun nârýnda
kaybedip özünü önce
ve kaydedip hâfýzana, olmanýn tüm adýmlarýný
özgürce koþabildin mi yokluða?
Ýçindeki tûfâna teslim tüm biçimler..
Bütün mesele yanmakta;
þöyle delicesine..
-ama arýnmaktýr bu bilesin-
Aman ser verip sýr vermeyesin!
Eþiðin kenarýndasýn iþte..
Hepi topu
bir arpa boyu yoldur arþýnladýðýn..
Koca bir âlem dilersin de,
incir çekirdeðine sýðýverir özün!
Küçücük bir nokta nasýl da deðiþtirir yazgýyý:
Ol dedi tanrý, öl deðil!
Özlem TARHAN
Ekim sonu/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
TASVÎR-İ EFKÂR BÜYÜDÜM... Balat Göç Ünlem(e)lerim Hasbıhâl devrik aşk Âvâz Münzevî Hiç'e İthâf