Meyhane

biz geldik
ey kapý bizi gör
o an aklýmdan öyle bir þey geçti ve
hýzlýca girdiðim meyhanenin gözlerinde
gözlerime ilk deðen þey
aslýnda kafamýn içinde kurduðum
yani benim uydurduðum
beni heyecanlandýran aradýðýmý bulma isteðiydi
maalesef hafif fýsýltýlý bir pencereden baþka
anlamsýzca karýþýyordu her þey bir birine

uzun bulvarlar uzakta dursun
ne zaman baþým dönerse geleceðime söz veriyorum
ne tuhaf
bir masanýn üstüne ellerimi koyup þarkýlar dinliyorum
onun sesi bunun sesi falan derken
bir uðultunun içine düþüp sessizliðe aðlamanýn
tadýný çýkartýyor içimdeki gölge

ben ona hoþ geldin diyorum
söze nasýl baþlayacaðýný bilmeden pencereler var diyor
uzatmalý harflerle konuþuyor ki sesi uzasýn
hemen kesip lafa karýþýyorum
sýkýcý gün çabuk geçmez
düþürür sana beni desem de
hala anlamýyordu beni

bir þeyler mi kýrýlýyor
iki bardak bir çanak gece oluyor

zaten geç kaldýðým bir karanlýðý fark ediyorum
pencerelerden sarkýp geceyi dinlemek
lambalarýn ýþýðýna yaðmurlar düþerken
yerler bir parlak bi parlak
gitsek mi diyorum çekingen
hemen kaçalým diyor
sesi tez çýkan bir heyecanla içimden

uzun uzun kaldýrýmlar
eteðine benziyor apartmanlarýn
þimdi kuþlar nerededir acaba
bilsem de yaþadýðýma inansam
seni bir çýrpýda unutur
koþarak uzaklaþýrdým kendimden.

Sosyal Medyada Paylaşın: