sular kirlendi bakýþlarýn da öðle çiçekleri gibi baygýn bakmýyor artýk güneþ ýþýðý dökülmüyor kirpiklerinden koþarak gelmiyor asi ayaklarýn sanki kýrýlmýþ dizinden
senden önce konuþmuyor gözlerin eðiliyor baþka tarafa yönünü þaþýrmýþ gezegen hep kendi ekseninde dönüyor ya da döndürülüyor bir kadýn elinde fengire gibi
nasýl bakardýn içmek isterce duru tatlý sularý çölde susuz kalmýþ yolcu eðilirdi kendini gördüðü suya kana kana içerdi
kimse yokmuþca küçülürdü dünya sýksan suyunu çýkarýrdýn hayatýn engeller ayaðýna batan deniz kumuydu hazinen gözlerinde ýþýyan deniz yýldýzý damarlarýndan akan ýlýk kan, rüyan tekrar tekrar görmek istediðin
ne köreltti bilmem o baygýn bakýþý kanadý yolunmuþ bir horoz gibi seni civcivler didikliyor bir sürü bakýþ yiyiyor gözleriyle tüylerin dökülüyor nerden baksam geceyi görüyorum müjdelemiyorsun artýk sabahý!
20. 10. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.