Evet. Ceketimi alýp giderim. Ýçime biriktirdiðim sözlerim vardýr. Ne kalemden düþer, Ne de dilimden. Yüreðimin en derin yerinde kitaplaþýp kalýrlar.
Evet. Kýrýlýrým ben. Bir testi misali. Tekrar bir araya gelmeyecek kadar parçalanýrým. Suyum topraða eriþmiþtir. Artýk ben, ayný ben olmaktan çýkarým. Eksik kalýrým sana, Ve zamana. Evet. Aðlarým ben. Bir çocuk edasýnca, Hüngür hüngür aðlarým. Duyanlarýn içi sýzlar. Saçlarýmdan okþayýp, ’ Bu da geçer evlat. Üzülme unutursun.’ deyiþlerini iþitirim.