hayat kýsa, beklemeler uzun ve yorgun biraz da kýrgýn..
uzak bir el þimdi bakmakla yetindiðim umut.. düþsem tutmaz, kýrýlsam dokunmaz, aðlasam bakmaz, asuman kadar ýrak.. oysa yaðmur olup yaðsa yeryüzüme, tüm iliklerim ýslanacak ve ben… ben huzurlu olacaktým!
kuru bir topraðým þimdi, yaðmurum yok, geçmez yanýmda ne dere, ne akarsu.. ve ben Nil’e hasret susuz yüreðimle..
bir hicran ki bu gidiþler, gözyaþlarým yaðmur gibi düþer yollara, hiç yetiþmez yolculara.. çýlgýnca bir deprem bu kaç kere yýkýlacak hayallerim, her defasýnda dua’yla topladýðým kýrýklarým..
hayat diyorum; çok kýsa artýk.. çilem ki en uzun destan, kahramaný olmayan..
Semra’m Öztekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
semram Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.