utanýr olduk dünyadan ayaklarýmýzýn altýndan çekilirken insanlýk ne’ye yazacaktýk türkümüzü sevdadan baþka bir dal kalmamýþken konacak sevgi çiçekleri açan pýt pýt atarken serçe kalbimiz
sevi kadehlerini boþaltýrken kýrýk yanýmýz soramazken hesabý düþlerimizden kayýp gidenlerden yalnýzlýðýn pençesinde okunurken künyemiz ve dökülürken acýdan kösnül kan damlamýþ kanatlarýmýz
artýk kolay deðil uçmak özgürlüðe yitikse görüþ alanýmýz yaban ele vermiþsek bir karýþ topraðýmýzý bile saðlam bir kanat altý arar olduk ýsýtmak için soðuk umutlarýmýzý çýkarýp dondurucudan
sarýlalým dedik birbirimize uyandýrmak için yýldýzýný çekiþtirdik gecenin ayýn ucuna ekledik sonra bekle dedik sabahý ekin ekme zamaný hasadý bekle
her uyanýþ sancýsýz olmaz
14. 10. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.