Gece, bir kanun taksimiyle girerken hicazkâra, Ay ýþýðý, mavi mavi parlýyordu saçlarýnda. Ýnce bir rüzgâr esiyordu eski bahçelerden, yasemin yasemin, Ellerin üþüyordu belki, ürperiyordun Ve boyasýz dudaklarýn giderek kýzýllaþýyordu...
Sonra, Ay, bir bulutun ardýnda peçelendi, Saçlarýndaki mavilik, dudaklarýndaki kýzýllýk kayboldu. Hicakârdan þarkýlar beklerken Taksim, susmuþtu erken...
Ben, sigaramýn dumanýndan bir daraðacýna asýlmýþtým, Gözlerin, boynumda ilmiklenmiþti, çýrpýnýyordum Ve çok uzaklarda, baþka gecelerde Hicazkâr þarkýlar söyleniyordu, duyuyordum.
Îdamlar, hep gün doðuþunda yapýlýr diye bilirdim, Oysa ben Ay ýþýðýnda îdam edildim...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.