Ne zaman baksam, bir deniz feneri çakar dururdu gözlerinde Ve ne zaman yaklaþsa dudaklarým, bir kelebek konardý dudaklarýndan; yumuþak Nasýl özledim, bilsen...
Yolunu kaybetmiþ bir çocuk gibi Amaçsýz dolanýyorum gecenin karanlýðýný içime doldurarak, Yalnýz kalmýþ adýmlarýmýn çýðlýklarý mýdýr kulaðýmda çýnlayan, Sað elimin çaresiz sensizliði mi üþütüyor yüreðimi, bilmem, Serseri bir rüzgârla sallanýyor kara kara bulutlar Ve kar taneleri gibi, yere düþüp düþüp eriyen beyhûde umutlar... Gençlik günlerimden kalma bir mutluluktu mehtap, -Çýkar mý hiç bu uðursuz gecede...- Gerçi, biz ne uðursuz geceler içip tüketmiþiz bir paket sigara fiyatýna; Sen sarýl bana iþ ki, daya baþýný göðsüme, uzaklarda olsan da, Bilirim, buna da çâre var; Bir Ýstanbul türküsü gibisin dudaklarýmda “Yemenimde hâre var, yüreðimde yâre var”
Oysa, ben, yýldýzlý gecelerde yazardým þiirlerimi hep, Samanyolu’nda elele gezerken seninle... Gerçi, bu gurbet þehrinde palmiyeler var, begonviller, zakkumlar var Ne çâre, sen yoksun çiçeðim, sen yoksun be gülüm, yoksun... Vazgeçemediðim ikiniz vardý; sigaram ve sen, Biri ciðerimi yakýyor, biri yüreðimi, þimdi... Ve kulaklarým isyanda bu meþ’um çýðlýklara, Haydi, maistrom, coþtur gönlümde kemanlarý, istersen bir “lâ” sesi ver, Bir meltem ol, buram buram Ýstanbul kokan- hani bizim oralardan-, Üzerime esiver...
Eski bir þarký düþtü içime, özledim sesini, katýl duyabilirsen; “Beklerim her gün bu sahillerde, mahzun, böyle ben...”
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.