kimsenin annesi beyaz kazaklar örmek istemez
istemesede
ellerinde sararan yumaðýn bitimidir belkide ömrü çocukluðun
çýplaktýr gülüþ kadar yüzüde masumiyetin.
kurþunlar giydirilsede ömrünün baharýna
geriye düþlere salýnan gözler kalýr
dünya bitmeden gözler kolay kolay ölmez.
bir çocuk aya dokundu
biri güneþle büyüyüp yanarken.
iki yýldýzýn karaya vurmasýyla bitti
yangýn üþüdü
ayaz yandýðýna okundu..
kimin annesi eteðini ölüme susatýr
ve kapýsýna çocuðunun ömrünü asar.
köy hali bir þehrin çiðnenmiþ cümlesidir
varlýðý atýlmýþ kararan evlerin damýna.
sesini dað yutar acýnýn
daðý aþsa da yanký olur yarasýna döner
çocuk diyorsun
en çok içine dönüp bakarlar
çünkü,
her çocuk vurulduðu yerin doðumudur.
ölümleri taþýnamaz bir köyden þehri susan dile
böyle kalýr
bazý
çocuklar topraðýn daðýnýk i mgesidir..
hangi baba kurþuna çocuk büyütür
sürer bir namluya oðlunu
ve yarasýna hangi baba basar..
/ Yüksel Batu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.