Toprak renginde uyuyan
bir akþam üstünden geliyorum...
Bin acý geçiyor
yüreðimden kývranarak.
Yeni bir günün baþlangýcýnda
çatlayan alnýma yaslanýyor efkâr
Ýmzasýný atýyor saçlarýma dertli beyazlar...
Zaman bir anne gibiydi daha dün
ellerimden tutup tay tayda durduran...
Gürültüyle gelip geçti düþ adýmlar
çýplak ayaklarýyla yürüdüler içimde
selamsýz sabahsýz geceler....
Usumun kapýsýnda
nöbet tuttu gözlerim
Seher goncasý dudaklarým
kanadý eksilen günde...
Sessizlik çimdikledi göðsümü
kara bir uçurum gibi çektim içimi...
Sarýl sarýl bitmedi piþmanlýklar
Belime baðladýðým kuþak gibi
ebruli renkte aktý zaman...
Kýrk yýlýn uzunluðunda
çizgiler yüzdü
örselenmiþ derinlerinde yüzümün.
Ýkindiye keder gibi düþtü gölgem
Aynalarýn iþgalinden
kurtaramadým kendimi...
Yüreðimin serasýnda þimdi
yalnýzlýk kokuyor sevda çiçekleri.
Kurumuþ dallarýn arasýndan
dökülüyor piþmanlýk türküleri.
Ýçimin içi acýmakta
saldýðým dostluklarý da, býraktým nadasa...
Yorgun bir rüzgar tararken saçlarýmý
yýkandý uzun metrajlý filim, karanlýk odamda...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.