hayat bizi ölümün soðuk memelerinde emzirirken yaþama baktým yaramýz kadar sýcak deðildi.
çeviremedim bu yüzümü ömrümün yara almýþ son sayfasýydý.
ellerine alýnlarýna yeþili iþlemiþ kadýnlar vardý geniþ çaplý ýþýklar kör ederdi onlarý onlar ki acýya eþ kedere berdel olmuþ kaderi..
eksik anlattýlar eksikti anlatýlan kadar anlatýlmayanda. insanýn gözlerinin içinde nasýl yandýðýný kimse görmedi. oysa ateþin düþüp hiç sönmediði yerdi.
anladým þimdi, bizi uyutan yan köy masallarýn uzak korkularýn içimiz kadar yakýn nefesimiz kadar uzak olduðunu. yaný baþýmýzda ölüyormuþuz meðer.
içimize gömülmemiz bundan hep bir ülke mezarlýðý her birimizin kalbi..
/yüksel batu Sosyal Medyada Paylaşın:
Bager Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.