Gülfidan

Bir kez bakmadýn yere, hep yüksekte gözlerin.
Akýp gittin ardýndan sahte dilli sözlerin.
Parasýna, puluna kandýn adi yozlarýn.
Þu akýlsýz baþýna neler geldi Gülfidan?

Bu gün sultan olanlar bir gün olur göçebe.
Maðrur olma güzelim, yarýn nelere gebe?
Nefsin arzularýnda, bak! Oluyorsun heba.
Ömür denen zamanýn çok azaldý Gülfidan.

Bir kez tuttun elimi, ruhumu esir aldýn.
Bu nasýl bir aþk idi can evime kök saldýn.
Hep kaçardým ben aþktan, aþkýnla yere çaldýn.
Kalbimde saklý yerin çok özeldi Gülfidan

Kaç yaz geçti bilmeden bu sahillerde kaldým.
Ay ýþýðý altýnda senli hayale daldým.
Seher vakti gelende kendimi suya çaldým.
Gördüðüm nice güzel bana eldi Gülfidan.

Ne sahilin neþesi, ne dalgalarýn sesi,
Merhem olmaz yarama baþka gönül hanesi.
Gitmiyor ki aklýmdan son sözünün darbesi,
Böyle sessiz kalýþýn aklým aldý Gülfidan.

Gül fidaný dikerken Gülfidan’ý anarým,
Yaksa caným bir diken bir kez daha denerim.
Diken acýsý ne ki? Ciðerimden yanarým.
Senli aþkýn dikeni kalbim deldi Gülfidan

Suya saldým teknemi açýldým enginlere,
Ýmrenerek bakýndým kotralý zenginlere.
Umutsuz aþkýn beni düþürdü yangýnlara,
El emeðim göz nurum sensiz kaldý Gülfidan.


Mehmet Macit
08.09.2014
Ýzmir


Sosyal Medyada Paylaşın: