Güz Gülü

Yýllar yýlý bekledim bir gün ararsýn diye,
Ne verdiðin sözleri, ne adýný unuttum.
Bir kez daha uðradým gittiðimiz vadiye,
Ne aldýðým buseyi, ne tadýný unuttum.

Sabýr ekmeðim aþým, katýðým oldu yaþým,
Unutamam ki seni her bir yanda anýlar.
Aþkýný gerçek sanan aptal, akýlsýz baþým,
Deli divane olup acý acý iniler.

Hani! Bu aþk sonsuzdu, sonsuza giden oldun,
Aþkýnla yanan gönlüm sensiz kaldý güzelim.
Hani! Yemin etmiþtik yemini biten oldun,
Vefasýz aþkýn beni yere çaldý güzelim.

Gezip durdum sahili, dalgalarý dinledim,
Aþkýmýzýn þahidi o bahçede oturdum.
Bu aþkta vuslat yokmuþ, ah edipte inledim.
Hayalin görür gibi, engine bakýp durdum.

Ne çok dilek tutardýk, yýldýzlara bakarak,
Benim kaderim sendin, kaç kez söyledim sana.
Yaslandýðýn göðsümü nefesinle yakarak,
Ay ýþýðý altýnda yemin etmiþtin bana.

Neler aldý götürdü sensiz geçen yýllarým,
Gezgin bir derviþ gibi yolu yola eklerim.
Bu aþkýn çilesinde ah! Etse de dillerim,
Gönül baðýmda açan güz gülünü beklerim.


Mehmet Macit
13.02.2014
Samsun

Sosyal Medyada Paylaşın: