Düşün Çocukları

düþ bahçesinde uyuyor çocuklar
ön bahçesi dolu bir yokluk.

ormaný yakýlmýþ ýrmak çýðlýðý içine akýyor
telaþ yenik düþüyor ateþine.

korku bir kýz çocuðudur tenhasýnda kalbimin
kanatlarý kopuk.

ardým yangýn yokuþa sürüyor ömrüm
dilim dönmüyor güne merhabaya.

n’olur bir el
uzansýn içinizden
geleyim diyorum
bahçem yeþil yanýyor
her salýncakta boþ bir çokluk..

/

biliyorum sürgün
sürmez yüzümüze toprak elini.

kendini sevemez hiç bir toprak
kalbi yok göðün
üþüyor içimizden geçen yollar.

tutun ellerimden ayný yaradan düþtük
ben büyük öldüm siz küçük..

/
gözlerimdi ülkelerce aðlayan
eyy!
maviyi de tanýdýn artýk kýrmýzýyý baðýþla.

siyahtý bütün pencerelerden b/aktýðým zaman
kendini beyaza baðlayan.

kýrmýzý giydiriyorsun yüzü gülmeyene
çaldýðýn hayata söz olamam.
eyy
kendini alkýþla..

günah zinciri bir sýnýrdan diðer sýnýra
tellerinde herkesin bir düðümü var

/

denizin göðü öpüþüdür
mavinin maviye deðmesi.

suya rüya býraktým
bekleyin çocuklar.

öldüðüm gündür düðünüm.

/yüksel batu


sesini soluðumdan esirgemeyen Olgun Onur babam.
seviyorum seni o çocuk kalbini..

Sosyal Medyada Paylaşın: