Kader veya tevafuk adý her neyse iþte
Bilmezdim, seni görmeden önce
Minnacýk bir tebessümün
Gözlerine, bu denli çok yakýþtýðýný
Þimdi dur ve gülümse, beni de sorma
Bilirsin, sen nasýlsan ben de tam tamýna o kadar
Tadým tuzum bir gülüþüne bakar
Ve sen istemesen de, sus desen de
Dilime gem, yüreðe mühür vuramam ben
Bak yine söylüyorum, seni çok, ama çok seviyorum
Onca yolu kat edip karþýndayým der gibi
Ýçimde tuhaf bir heyecan
Yanaklarým al al oluyor sesim titriyor Mira
Konuþmaktan ziyade
Sözlerimde manasýz bir karmaþa
Göz çýkartýyorum Mira kaþ yapayým diyorken
Sonrasýnda ah etsem de kendime, ne fayda
Gönül koyup gitmen var ya...
Ölmekten deðilse de Mira
Seni görememekten, daha çok özlemekten korkuyorum
Zira herkes, kendi yüreðinin sýzýsýný bilir
Ve sana inanmadýðýmý sanma Mira
Unutmuþ da deðilim
Dün gibi hatýrýmda, hayatýndan çýkarma sebebin
Fakat elimde deðil
Gönlünden düþme ihtimalini düþündükçe çýldýrýyorum Mira
Dilimin ucunda sallanan isyanlarý
Ellerimle güç belâ boðmaya çalýþýrken
Biliyor musun
Her defasýnda kaç kere kahroluyorum Mira
Bir de diyorsun ki,
Ha deyince nasýl severmiþ insan
Benim gibi sever Mira vallahi benim gibi
Hem de uzaktan uzaða, burnunda tüte tüte
Gönül bu Mira zorlamaya ne hacet
Nasýl huzur bulursan kendini öyle hisset
Þu hâlimse gurura itaatten olsa gerek
Belki de acýsýný red eden masumca bir hareket
Sanki
Hal-i hazýrda inanmayý beklermiþsin gibi
Aslý astarý olmayan cümleler kurdum son zamanlarda Mira
Umurum olmazmýþ ya bundan sonra
Sevsen ne, sevmesen ne derken…
Ben ki yegâne bir hissi çoktan tatmýþken seninle
Güya günün birinde ola ki unutsan bile
Hani, halel gelmezdi o haldeyken þahsýma
Mademki bir harfi bile çok görüyorsun bana
O halde, aklýmdan çýk da gideyim Mira
Ya da sen, öylece dur bir kenarda
Varlýðýn yeter bana
Billâhi
Ne bir selâm beklerim ne baldan çýkmýþ kelâm
Demiþtim ya Mira
Her kelimem, baþý dik tutma çabasýndan söylenmiþ
Kocaman bir yalandý Mira yalan
Ýster inan ister inanma....
11 Eylül 2014 / NÜS