Yýldýzlar-ay, göklerde nasýl durur çivisiz
Bu evren bu kainât kimin eseri düþün
Çiçek böcek her yer aþk, Bir koymamýþ sevisiz
Sahibini anýmsa yastýðýndaki düþün.
Kestikçe boy vermesin göðsündeki engerek
Þeytanýn göz süzdüðü dimaðý puslu kâfir
Boðazýndan geçerken yediðin onca ekmek
Þükredeceðin yerde muhalefet de nedir?
Kýyamet âný gelip mahlukat dirilirken
Kirpiðini ýslatan, kýzýl sudan bir nehir
Ateþten duvar ile etrafýn çevrilirken
Sanýlýr ki yanýyor, koskocaman bir þehir.
Kör olsan, saðýr olsan, Rabb’e þükür aklýn var
Anne yüreði gibi dokunurken yel gani
Tevvâb’ýn aþkýyla yan, yanabildiðin kadar
Gafletin uykusundan uyandýrmýþken seni.
Bir gece besmeleyle suya dokunmak hani
Düþlerini asýp da, kýbleye dönmek var ya
Þeytanýn bacaðýný, imanla kýrmak yani
Hüdaya kavuþmada uzaklaþýrken gayya.
O havayý solusan bir sabah ezanýnda
Ne mukaddes duygudur kendini bilen için
Cennetten bir an sanki tan vakti vicdanýnda
Meþrýk kapýlarýný yön seçebilen için....
NÜS