Ýçimin âyinesi deðildi gülen yüzüm Kamufle gayesiyle tebessüme sýðýndým Gidecek ne yolum var, ne de çýkacak düzüm Olmazýn eþiðine terk edilen yýðýndým
Önce hâl-hatýr sorup gönlüme meylettiler Sonra sitemkâr oldum aðzýmý açtýðýmda Üzülür gibi yapýp, yan çizip de gittiler Bir kez daha yunuldum zamansýz gelen gamda
Kim bilir kimler vardý, aklýný meþgul eden Dost kenarda durmalý, tükense de mecali Ben kimim ki, nezdinde yer tutayým haybeden Derken, külliyen yalan resmettim bedbaht hâli
Yörüngene mýhlanmak deðilse de niyetim Yokluðuna, bir sebep göster bana ne olur Demir attýn gönlüme, baðlandý basiretim Bu muydu, huzuruma mâni dediðin kusur
Ne düþünürsen düþün gönlümde yerin bâki Kolay mý, anýlarý öyle bir anda silmek Unutmayý aklýma dahi getirmem, ta ki Günün birinde hani, olmasaydý þu ölmek…..
NÜS
Sosyal Medyada Paylaşın:
NÜS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.