Þehir içi bir yalnýzlýk sýðýnýyor beynimin federal hücresine,
Cebimde, anasýndan ayrý hüzünler büyürken,
Aþk sýcak elleri ile okþadý saçlarýmý.
Zümresinden atýlmýþ her kelime kardeþtir þiirime.
Bundan vakit,
Aðlamaklýdýr her mýsra.
Cehennem ateþinden çalmýþ yangýný,
Memleket ana baba günü,
Gel de gör!
Gecenin çaresizliðini,
Kollarýmda uyuyordu zaman,
Gel zaman it zaman
Öldüðümü hissediyorum an be an,
Bu kaç bininci ölüm,
Kaç bininci gidiþ,
Kaç bininci isyan,
Kaçýncý tövbe.
Bir derviþ düþün ki heybesi yok.
Taþýyacak bir þeyi yok,
Geleni yok gideni çok.
Avare bir ayak, akla isyan.
Asýrlardýr hicret yolunda,
Bilse ensarý hain,
Bilse giderken öleceðini,
Ýlk durakta hancýya vurdurur kendini,
Vurdurur boynunu,
Bir ömür vurulur yollarda,
Aþk;
Yarý aç yarý tok
Vatansýz yüreðime sýðýndý,
Yeni gidiþin taziye evi.
Sonra bizim evin önü,
Önünden geçerdi paletli tanklar,
Topraðý sallar!
Dedem çakýsýyla ellerindeki nasýrý sorgular.
Bir bir yere dökülür ölü deri,
Hücrelerin meydan savaþýdýr avuçlarýnda.
Ninem, atletten bozma el beziyle siler hüznünü,
Lekesi kalýr ömrümüzde,
Sabah reklamlarýnda çýkan deterjana devredilir.
Maharetli kimya ürünü!
Sana, biraz siyasetten sayayým.
Kery çoktan öldü,
Nicesi boktandý,
Siyasi münazara yapmayacaðým,
Ama Urfa hala þanlý,
Antep sardý yaralý bacaðýný,
Van daha Tamara çaresizliðinde,
Ecevit yok artýk.
Süleyman hasta,
Yüreðim gibi hasta,
Ýstanbul’u görmedim,
Ama sokaðýmýn duvarýna çizdim galatayý,
Ýstiklal caddesini,
Az dönünce Pervari cami önündesin,
Ömer amca yine çaycýya söyleniyor.
Dostane.
Toplama merkezine topluyorum kederi,
Bir yýðýn yalnýzlýk,
Saðýnak yaðacakmýþ gece vakti.
O vakit ölümdür.
Hele aylardan Eylülse,
Gelinlik giyiyor yýldýzlar.
Bir baþka ölüyor insan.
Bir baþka…
Bi sus lan hayat,
Çekiþtirip durma,
Anlatýyoruz iþte senle yediðimiz haltlarý,
Film setine taþýnýr belki aþkýmýz,
Kýz gelinlik giysin,
Üçüncü sýnýf bir lokantanýn önünde karþýlaþalým,
Sým sýký tutmuþ damadýn korkak ellerini,
Ben kýsýk gözlerle bakacaðým,
Beni fark edince,
Elimi belime atýp silahýmý çekeceðim.
Hayýr yanlýþ anlama,
Yapabilirsem kafama sýkacaðým.
Kahramaný ölen bir film olsun.
Bütün cemaat galasýna gelsin,
Filmi nasýl bilirdiniz desin yönetmen,
-iyi bilirdik desin herkes,
Melodiyle ama.
Belki altýn bir meyvede alýr,
Portakal olmasa da olur.
Ya oscar alýr.
Hasiktir diyesi gelmiyor insanýn,
Ama siktir yinede,
Aðzým kurudu.
Bi çay mý içmeli
Evde þeker yok ki,
Üç dalda fakirlik ödülü alsak bu kadar olur.
Düþ macunu iyi geliyor hayallere,
Güçlü tutuyor,
Garantisi yok ipana gibi,
Kadere inanýyor,
Ýmanlý þizofrat.
-
Uyusak mý
Kiminle
Yalnýzda yatýlmýyor ki arkadaþ,
Ölsek mi
Yalnýz ölünür.
Olur…
Sonra bizim buranýn masallarý,
Prenses evden kaçar,
Peþinde ailesi,
Bir yerde uykuya dalar,
Prens öper belki ama,
Aðzý soðan kokar,
Prenses soðan kokusunu sevmez,
Uyanmaz,
Oysa sonra ölecektir.
Halbuki sevse soðaný,
Açsa gözlerini,
Her neyse masal iþte,
Zaten hikayesinin önemi olmaz,
Prensese kaydýlar dedikodusu baþlamýþtýr köyde,
Beni uyutacak gibi deðil,
Hani kýz ölmezse…
Sonra aðzý süt kokak aþklar türerdi kendin kuytu parklarýnda.
Bana gelince!
Ki sen gelemezsin ama,
Ben gidince.
Kendine özgü olsun ölümüm,
Mesela tabutumun çivileri paslý olmasýn.
Üstüme zimmetli eþyalarýmý FERÝDE’me verin,
Kanýmca hayýrlý evlat.
Ölümü yakmaya falan kalkmasýn ateistler.
Tapýnakta istemez.
Olursa camide bitsin her þey
Ölünün saðdýcý olur mu bilmem.
Ýyi yýkasýn imam beni,
Tembihleyin.
Zikirle taþýsýnlar tabutu,
Fazla sarsmayýn diye girsin biri söze,
Yol tutardý rahmetliyi desin.
Böylece siktirip gideriz dünyadan,
Böylece siktirip gider aþk…
Nöbetçi_Piyanist