’daha karanlýk ne var’ dedi ’ayrýlýk’ dedim ’daha da karanlýk’ dedi ölüm gibi...
kelimelere ruh sýðdýrmýþ bir cesetken ellerim yazamadým affet böylesine gerekli olan serzeniþlerimi içimde ölen bir umut gibi karanlýk ve ayrýlýktan öte ölüm gibi sesimizi yazamadým affet
sustuðum her an için bir harf baðýþladým sana senden sonrasýna, öncesine varlýðýna ve yokluðuna yine de aðlamadým, tek damlaya kýyam ettim durdum öylece sakin bir kuytuda durdum sanki, hiç dibi gözükmeyen bir kuyuda sonra dedim ki, kýyamettin koptun tam kirpiklerimin hizasýnda düþtüm bir boþluða bizim olmadýðýmýz yalnýzca benim olduðum bir boþluða
þiirler piþman olmaz yazýldýklarýna ve þairler de piþman deðildir hiç yazdýklarýna ya da yazacaklarýna çünkü piþmanlýk ölümden daha karanlýktýr hele ayrýlýktan... çünkü piþman olursan eðer düþman da olursun ayný zamanda yazdýklarýna ve yazacaklarýna piþman deðilim ben düþman da...
yakýn zamandan gelen bir sis topluluðu bu fotoðraflardan ve yaþanmýþlýklardan kalan ellerimde biriken yazma hissine dair yazýyorum yine bitmeyecekmiþ gibi yazýyorum, bitecekmiþ gibi sonu yokmuþ gibi ama çoktan sonlanmýþ gibi yazýyorum tüm yazdýklarým gibi
ve tüm yazlarým gibi bitecek bu yaz da yeni bir yaza yeni bir yazýda yeniden alýþmaya alýþacaðým ben yeniden yazmaya alýþacaðým sevmeye özlemeye þiirlere adayacaðým ruhumu ölmeden, öldürmeden, gitmeden çünkü gitmem ben
’daha þiir ne var’ dedi ’bilmediklerim’ dedim ’daha da þiir’ dedi tüm bildiklerim tükendi...
Büþra Topbaþlý
Sosyal Medyada Paylaşın:
bü$ra Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.