Yirmilik Düş

mavinin gökyüzüne duyduðu minnete imrenip
öyle sevdim yeryüzünün þefkatini
kendimi bulduðum bu arafta
belki dedim
belki o da bulur beni


-I-


þimdi sana kendimi ihbar edeceðim þiirim
maviyi ben çaldým gökyüzünden
lirik hislerime mürekkep olsun istedim


içerimde bilindik sýrlar büyüttüm
duyanlar içerledi bana
ölü doðsaydým annem çok aðlardý
o aðlamasýn diye, ben aðladým doðunca


gördüðüm bir düþte ölüm geçti kelamlarýmdan
o düþte
hafifletilmiþ cezaya mahkum ettiler tüm martýlarý
ya üþürse diye içimdeki martý
en çok içimden kaçtým
düþünsene, o daha hiç uçmadý


yasal bir suçtan yargýlandýðýmý sandým
katlanmazsam aðýr ödeyecektim sanki bedelini
katlandýðýmdan daha acýsý olabilirmiþ gibi


oysa ben sadece
buhranlarýmýz kefen diye sarýlýrken ayrýlýða
üzerimize sinen bu sersefilliði kim çekip alacaktý
merak ettim
çünkü ben, sahip çýkýlmamamýþ yalanlarý
doðrularýn bileklerini keserken buldum bu düþte


o düþte neden toprak kokmuþtu ki benim sevdiceðim
anlam veremedim...


-II-


senden çok þey istemedim toprak kokulum
bazý gecelerde, þizofren kabuslar görürken içimizdeki aþk
akýllý gerçeklere uyandýr istedim beni
çünkü ben
kabusu ölünce, uykusu bölünür müydü bir gecenin
bilemedim

bilmek istemedim...


-III-


gördüðüm bu düþte sevdiceðim biz, ikimiz
cenazesini kimsenin taþýmak istemediði satýrlarýn
yasýný tuttuk birbirimizden habersiz

belki gerekli belki gereksiz


aðlamaklý baktý yazamadýklarýn
baktým
yazdýklarýma aðladým...


Sosyal Medyada Paylaşın: