kim bilir beki de küçücük bir ömrüm var
yine de yetiyorum dünyaya
arýndýramadýðým içimi düþlerden, kaçýþlardan
bir baþkasýnýn içinden hep yargýlýyorum
yürüdüðüm her yolun sonunda tutukluyum
unuttuðum her yolun baþýnda; özgür
belki bu ellerim kordur benim yanmýþtýr
belki de kördür hayata ya da ölmüþtür
ölü ellerle þiir yazýyorum küçücük ömrüme bakmadan
hele bu kendini bilmez yabancý ruhum
hep acýda hep kederde hep hüzünlü dizelerde
bir düþ sarmaþýðý gibi kabuslarýn ininde
nasýl bir korku salýyor içime
gecelerin sesinde unutulma düþüncesi yine
oysa hep unutuluyorum
alýþkýným böyle özgürlüklere
küçücük ömrüm, ölü ellerim
güya þiir yazýyorum, güya sanat yapýyorum
sanatýn küçüðü büyüðü olmaz
ama ellerin olur
eller bazen öyle küçülür öyle küçülür ki
gücendirir beni i mgelerin sessizliðine
utandýrýr durduk yere
hele bu kendini bilmez yabancý ruhum
hep acýda hep kederde hep hüzünlü dizelerde
kim bilir upuzun bir sokak var belki de ömrümde
sevdiðim tüm yargýçlar içinde
tutukluyum ama ölesiye özgür
özgürüm ama kendi parmaklarýmýn içinde
parmaklarým gecede
gece ömrümde
ömrüm desen küçücük
ruhum hep yabancý ellerde