hiç olacak iþ mi
Tutup dünyayý avuçlarýma býraktýlar
benimmiþ bütün ovalarý daðlarý
beni yine kandýrdýlar
utanmazlar
oysa dünya bir yangýn yeri
insanlýk bir avuç kül
dokununca yandý avuçlarým
sonra acemi bir umut iliþtirdiler gözlerime
umutlandý bakýþlarým
ve yine çocukça
görmeden ölmeyeceðimi düþünüyorum
savaþsýz yarýnlarý
mütemadiyen bekliyorum
arada soluklanýyorum soylu göðün altýnda
kuþlarý daha çok seviyorum
kanat çýrptýkça maviliklere
inadýna daha çok gülümsüyorum
baþýmý daha dik tutuyorum inadýna
unutmuyorum elbet
iri elli iri ayaklý adamlarý
kirli çizmeleriyle çocukluðumu çiðnediklerini
annemin gözyaþlarýna yeminim var
unutmuyorum
göz bebeklerime yerleþen o kanlý sahneleri
Amerikayý da lanetliyorum Ýsrail gibi
ve tüm iþbirlikçileri!
küfürleri mi tükürünce rahatlýyorum
emperyalizmin kirli yüzüne
benim elbiselerim yýrtýk pýrtýk
ayaklarým çýplak, dudaklarým çatlak
saçlarým toz içinde olabilir
ben onurumla yüceyim
hiç deðilse alçak deðilim Ýsrail gibi
masum ve riyasýz vede yalansýz
ama öfkeli
her çocuk gibi!
21/8/2014/ Nermin Erol.