Anlamýný bilmediðim bir ýrkýn güçlü sýfatýyla bir olup, bileklerimi astým. Bir eski dilde, yeni bir andým. ve zamanda asýlý duran bir sanrý gibi kendi içime dolandým. bir süre... ve bir süre daha.
Kök zihinli ufkumla tartýþýp, içimdekii tanrýlarý kamçýladým . Öldüm. Belki bazen çoðaldým. Topraðýn öbeðine göbek baðýmý saldým. ve dedim ki! ve devam ettim.
Biri iki yapýp cýlýz aklýmda, dörtten beþi çýkardým. Adýmladýðým dünyanýn, anýmsadýðým adýyla, güldüm ve öyle geçtim yanýmdakinden, ötekine kadar uzandým.
Anlamýný bilmediðim bir duanýn ortasýnda baðdaþ kurup kök zihnimin dallarýný budadým. bazen vardým bazen varmýþ gibi yaptým. Tanrý bazen vardý, bazen varmýþ gibi yaptý.
Anlamýný bilmediðim bir toprakta, yalnýz kuleler dikip, sýnýrlardan mezarlýklar yarattým. ve devam ettiler. Ölü sayýsýna aldýrmadan devam ettik. ve dedim ki yapabiliyorduk!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Panteonun gölgesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.