Tek bir damla mürekkep kalemin ucundan süzmezken,
Anarþik sözcüklerle koyun koyuna buldum þiiri,
Bir biri üstüne devriliyordu cümleler,
Bir birini vuruyordu kelimeler,
Her harfte bir kadýn ölüyordu,
Sen buna þiir diyordun.
Gülüþün bir Diyarbakýr sokaðýnda,
Kara bir gecenin genzinde,
Kum saatinin en ince belini dönende,
Emperyal bir öpücükle öldürüldü.
Yaþamak aðrýyor artýk.
Ýðreti bir sancýyla.
Bohçasýný yanýna almadan kaçan kadýnlar gibi,
Baþýmý bir karpuz gibi kollarýmýn arasýna alýp,
Gitmek istiyorum.
Ah Havam.
Ben bir intihar pervanesiydim,
Döndükçe boynumu vuran,
Döndükçe diþimi kýran.
Bir çýðýn altýnda kaldým aðýr bir çýðlýkla,
Anasýndan ayrý bir velet gibi,
Aðlayanlara mendil satarken,
Gördüm düþlerimin göz göllerini,
Aðzým üniformasýný soyunmuþ soysuz bir asker gibi,
Kavmine ihanet edercesine küfürlü harflere dizdirdi þiiri,
Þehrin en geçimsiz piçlerinden daha bir hiçim þimdi.
Bakracýmda bir yýðýn kederle hüzün tartýyorum kantarda,
Aðýr basacak ufkum yok benim,
Geçitlerim anýlarýmla yasaklandý,
Ýnkarcý barikatlar kapattý enkazýmý,
Boynumdaki gözlerin olmazsa,
Hiçbir kimlik tanýðý eþgalimi veremeyecek otopsi masasýna.
Ah Havam,
Bilirim yüreðim beni senden alan bir ayraç.
Nöbetçi_Piyanist