Bu günlerde perdeleri çekili yazlýk evimiz gibiyim hevesle ve özlemle bekliyorum yazý
kýþsa çetin geçiyor soðuða raðmen arka bahçede güller tek tük de olsa açmaya devam ediyor
güllerin yapraklarý soðuktan üþümüþ bir çocuðun çatlamýþ teni gibi öyle öpülesi öyle renkli
her þeye göðüs gererek her þeye raðmen açmaya yaþamaya devam ediyorlar direniyorlar yani Suna direniyorlar en iyi senle ben biliriz direnmek nedir
aslý astarý bir mavi abiyeydi geçen gün gittim o mavi elbiseye vitrinde gördüðüm bir çift mavi pabucu da aldým
biraz ayaðýmý sýkýyor ama bilirsin hani ne derler sýkan ayakkabýlar için kabir azabý demezler mi
her þey yoluna girecek biliyorum söz veriyorum Suna þimdilerde kendime bir ad taktým þiirlerimse isimsiz hepsini toparlayýp paketledim
þimdi tavan arasýndalar bazý geceler bir iniltiyle uyanýyorum biliyorum kabus deðil ama nereden geliyor þiirlerim o kadar mý hüzünkar bilemiyorum
akþamlarý hava kararmak üzereyken bir telaþ kaplýyor tüm benliðimi beklediðim biri varmýþ gibi gözüm kapýlarda her sesin kapýyý çalan bir ele ait olduðunu düþlüyor kahroluyorum Suna
elim ayaðým titriyor bahçeye zor atýyorum kendimi o soðukta saatlerce oturuyorum çocukken söylediðim o þarký mýrýl mýrýl dudaklarýmda hani biri görse kadýn delirmiþ diyecek sanki insan sesli dua edemez gibi
insanlar neden rahat vermiyorlar
ah Suna yazý özlüyorum bir gün daha geçti diye çocuklar gibi seviniyorum
ama artk senin hiç bir yaz gelemeyeceðini bilmek kahrediyor beni
yine az da olsa zaman zaman kýsa þiirler yazýyorum geceleri bir türlü uyku tutmuyor sabahlýyorum orada öylece kanepede üstüm açýk sen olsan bir pike bulur örtersin üstümü ya da sarsarak uyandýrýr hadi ama yerine git dersin sýrf sen benimle ilgilen diye ben de kanepede uyur gibi yapardým ve sen anlayýnca beni kovalardýn elinde terlik ne güzel günlerdi onlar Suna
benim yerim var mý ki Suna evler kapalý mekanlar boðuyor beni yazlýk evin bahçesinde bir mezar olsaydým keþke diyorum asma yüzünü nasýl olsa ölmeyeceðiz mi bunu da vasiyet kabul et ha
inan Suna sen yoksun ya hiç önemi kalmayacak yaþamanýn yaþamak buysa
bazý sabahlarý erken kalkýp Eyüp sultana dua etmeye gidiyorum
sonra dönüþte yol üstündeki o tepede yýkýk duvarlarýnýn ortasýndaki dilek aðacýna her seferinde bir baþka renk çaput baðlýyorum sen dön diye
dön Suna kardeþ ne demekmiþ sen gidince anladým
alt tarafý mavi abiye bir elbise
Yüksel Nimet Apel
18/Aðustos/2014/Pazartesi/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.