Bir gece vakti uyandý kadýn ayaklarýnýn ucuna basarak ses etmeden usulca usulca indi kendinden bir kat bir kat daha öyle öyle çýtý çýkmadan belki on kat inmiþti hiç yorulmadan Allah’tan merdivende en ufak bir gýcýrtý yoktu derken yaktý ýþýklarýný futbol sahasý kadar büyük bir alanda çocuklar yýldýz topluyorlardý bir baþkasýnda renkli toplar bir diðerinde yap bozlar logolar bisikletler uçurtmalar rengarenk kuyruklu kuyruksuuz uykusunu alamamýþtý ama birden bir kardelen kadar diri savurdu üzerinden karlarý hiç kýz çocuðu yoktu her biri beþle on arasý erkek çocuklarý cývýl cývýl oyun çocuklarý biraz gezindi kadýn her oyuncaktan bi tane de kendine aldý sonra eli kolu dolu geldiði gibi baþladý çýkmaya kendine basamak basamak bir basamak daha ve son basamakta þöyle etrafýna bir bakýndý çevreye her yer denizdi kendisi can kurtaran çocuklar keyifle yüzüyorlardý irili ufaklý gün aðarmak üzereydi eli kolu dolu oyuncak seslendi içindeki iki çocuða bakýýn bunlar ikiniz için biri haylaz mý haylaz karnýna tekme ata dursun önce konuþtu hayali Ali’yle hiç oyuncaðým olmadý demiþtin deðil mi Alii
bak bunlar da sana içindeki çocuða son sesleniþiydi demiþti demesine de
bir baktý ki elleri bom boþ ayrýlmýþtý ruhu bedeninden yýllar önce ölmüþ bir kadýnýn defterinden bir kaç satýrdý hepsi hepsi
Yüksel Nimet Apel
15/Aðustos/2014/Cuma/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.