UNUTAYIM
Unut demiþ, yazdýðý o son fasýlda ablan.
Gökyüzü yanýyorken, gökyüzünü mü unutayým.
Ýnanmýþ, kanmýþ gibi yapýn öylesine yalandan.
Dünyayý yakýp, izlerini silmiþ gibi mi yapayým!
Unut demiþ, öylesine sýradan, öylesine basit!
Sensizliðin kabrinde, ölümü mü unutayým.
Unut demiþ, nereye istersen unut ve git.
Kararmýþ bir günde, geceyi mi unutayým.
Unut!Her ne yaþadýysan içinde ve de dýþýnda.
Boðuluyorken, boðulduðum suyu mu unutayým.
Sýðmýyor iki heceye, öyle deðil kolayda.
Her köþesinde seni gördüðüm þehri mi unutayým!
Unut kendini, her þeyi dercesine yazmýþ.
Karlý bir kýþ gününde, beyazý mý unutayým.
Ne kadar denesem de meðer hepsi yalanmýþ.
Kulaklarýmda çýnlýyorken, sesini mi unutayým.
Umut penceresinden, unut haykýrýyorken.
Bulutlu bir günde, bulutu mu unutayým!
Unutmayý demelerden býkmýþ, yorulmuþken.
Susuz çöllerde dönüp, suyu mu unutayým!
Unut demiþ, görünmede artýk buralarda.
Yüreðim yanýyorken, yangýný mý unutayým.
Unut sil gözlerinden, sil onu aklýndan da.
Düþtüðüm her çukurda, çukuru mu unutayým.
Çehrelerde mevzilenmiþ sahte, yalan sevdalar.
Dikenler içinde dönüyorum, dikeni mi unutayým.
Kendimi kaybedip, seni bulduruyor bu sokaklar.
Sýrýlsýklam bir yaðmurda, yaðmuru mu unutayým.
Söylenmiyor artýk, deðiliz kaþan parkta, okulda.
Senle büyüttüðüm, o seni mi unutayým.
Gönülden gelenler týkanýyor hep boðazda.
Her seferinde yutkunduðum sevdayý mý unutayým.
Gecemi aydýnlatan ay, günüme güneþ sensin.
Iþýða hasret bir köleyim, ýþýðý mý unutayým.
Gözümden süzülen o ilk damla hasret sensin.
Çöle düþmüþ balýk benim, çölü mü unutayým.
Her gece düþüyorum beyaz bir çukura.
Her güne uyandýðým gamzeni mi unutayým.
Tamam, anladým, biliyorum unutmalýyým da.
Günümü aydýnlatan güneþi mi unutayým…
BURHAN SEVÝMLÝGÝL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Burhan SEVİMLİGİL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.