SEN BENİMSİN BEN SENİNİM

Acabalarý gömdük, belkileri de yanýna.
Lakinleri takip etti, gitmek istedi ama.
Ben seni koydum ömrün yarýnlarýna!
Sen benimsin, ben seninim!

Kusur bulamadýk ne isme ne cisme.
Mesafeleri önemsemedi kimse.
Bu sevdanýn köþkü yüreðimse!
Sen benimsin, ben seninim!

Gözlerin ki aþka, sevdaya doyurdu!
Oysa aþka açtý, yerdi yurdu...
Gözlerim, gözlerinde bin yýl uyurdu.
Sen benimsin, ben seninim!

Aldým seni sevmelerin zehrini!
Yaktýn güneþ gibi gönül nehrini.
Gördüm yüreðinin güzelliklerini!
Sen benimsin, ben seninim!

Katma göz pýnarlarýný suya.
Denk kýlma sevdamý pis bir arzuya!
Ne diye luzum duyarsýn korkuya...
Sen benimsin, ben seninim!

Bu daðýn çiçeðinden þüphen mi var?
Gölgesinden, izinden geçen mi var?
Yokluðunda üþütür, belki de kanar!
Sen benimsin, ben seninim!

Gözlerime iki dirhem uyku düþse.
Sana gider, sanadýr dönüþse.
Ömür dediðin bu kutlu yürüyüþse!
Sen benimsin, ben seninim!

Seni mi üzdüm ki ben bilmeden?
Bu þüpheye arayalým mý bir neden?
Gir bak yüreðime istersen görünmeden!
Sen benimsin, ben seninim!

Burhan SEVÝMLÝGÝL
Sosyal Medyada Paylaşın: