YÜZÜK

Zor olsa da...Söz çemberi ile ...
Ýlk gün, ilk saatler, ilk dakikalar...
Parmaklarda yüzükler ve gönülde huzur.
Ama sanki bir yabancý bu ýþýltýlar!
Derken vücudumu saran bir korku,
Yürekten ciðere daðýlan bir endiþe,
Bedenimi saran bir kaygý.
Boðulduðum gelecek düþünceleri.
Derken varýyorum anýn farkýna .
Benden baðýmsýz akýp giden zaman...
Kafamý þarkýlara kulak vererek,
Eþlik ederek daðýtmaya çalýþýrken;
Farkýnda olmadan çevirdiðim yüzüðüm.
Bunun için erken miydi, sýrasý mýydý,
Kaldýrabilir miyim... Acaba... Oldu mu...
Ve ellerine takýlan gözlerim.
Ceylan kadar zarif bileklerin,
Genç bir fidan dalý gibi parmaklarýn derken,
Yine ayný þeyi, ayný anda yapýyoruz!
Yine çevrilen bir yüzük ve düþünceler.
Belki ayný girdap, belki farklý ama,
Yalnýz olmadýðýný bilmenin cürreti,
Uðrana savaþýmýn deðeri,
Gayemin sen olma cesareti ile,
Doluyor ciðerlerim ve her hücrem.
O an anladým ki, hazýrým...
Senle paylaþacaðým her þeye de varým...

Burhan SEVÝMLÝGÝL
Sosyal Medyada Paylaşın: