Bazen durur hayat sular durur durulur Rüzgar durur kýmýldamaz tek bir yaprak sen durursun duru duru ben dururum dizlerinin dibinde sana o denli yakýn olduðumu fark etmezsin baðdaþ kurarým yalnýzlýðýnda bakakalýrým gözlerine yok olurum derinliklerinde yok oluruz birbirimizde öylesine duraðan bir mevsim ve öyle yaðmursuz kurak bir iklim olur ki aþk Trenler durur arabalar durur oyuncak Trenler gibidir hayat yolcular donmuþ garda ne bekleyen ne beklenen bir tek sen durursun duru duru karþýmda silemem hayalini öylesine gerçek öylesine ýsrarlý
bir sen bir de ben bekliyoruz yalnýzlýðýmýzýn bekleme salonunda bekliyoruz aktarmalý rötarlý bir treni aþk’ýmýzý taþýyan sevdayla lebaleb dolu mavi Treni
öyle zamanlar yaþanýr ki neden sevdiðimizi neden severken bile býrakýp gittiðimizi bilmeden anlam veremeden
gitmemiz gerektiðini anlarýz haylaz bir zamanýn çok bilmiþ kurallarýna uyup birimiz et birimiz týrnakken öyle sancýlý öyle sýzýlý feryat figan ayrýlýrken sesimizi duyan olmaz gözlerimiz çakmak çakmak ellerimiz terli bütün düþlerden düþüp yaralanmamýzla ayaða kalkmamýz bir olur
her an beraberiz desem inanýr mýsýn gün sayýyorum ve sýðamýyorum kabýma giderken þu arsýz dünyada kalmayacak alacaðým kam alacaðým felekten de aþk’da dahil
nicedir beklediðim tarih iþte gün nice günler güneþler sana gelince nice muþtular doðacak bitecek duraðanlýðýmýz her yer Mor Zambak’lar Mavi Sümbül’lerle donanacak kýsa bi süre sonra yanýnda olacaðým düþten öte bir gerçekle
Yüksel Nimet Apel
13/Aðustos/2014/Çarþamba/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.