gözlerinin ’gitme’ yakarýþýnda gördüm
ayrýlýðýn bir bedeni kaça böldüðünü Aselya
‘’gidersen susar içimdeki deli rüzgarlar
rotasýný kaybeder yüreðim
kurur içimdeki çaðlayanlar
YÜREÐÝMSÝN ,gitme
olduðun gibi kal bende’’’
su olup yüzüne yürüdü yüreðin
giden topraða vermezmiþ öldürdüðünü
son kez olsun inan bana Aselya
bir göç gecesinde çözülür vuslata
hasretin düðümü
öyle bakma gözlerime
kendini arar gibi Aselya
durmadan kan kaybeden bir yara
kendini ifþa eden bir piþmanlýk
gizlenir çizgilerin birinde
öyle bakma yüzüme
ve sýzlamasýn
acýmasýn
yanmasýn yüreðin
ben ki cezbelerdeyim
dizlerini kýrmýþ bir aþkýn itirafýdýr bu
bir hissizlik sonucu kaybettim
o deniz kasabasýný ve seni Aselya
bavulumda vakitsiz veda çýðlýklarý
vazgeçmenin keskin isyanýnda kalbim
üzerime dökülüyor sokaklarý tutan evler
canlanýyor perdelerdeki sinsi gölgeler
oysa uzun zamandýr insaným ben
bir kaybýn piþmanlýk çetelesinde
öl(dür)düðü yerden diril(t)mek isteyen
o batýk deniz kasabasýndan öte
ikimize de yetecek bir gökyüzü dileyen
her gün/aha perdeymiþ gözlerin
huzur saðanaðýmdaki sýr
çözülmemiþti bilmem kaç asýr Aselya
dudaklarýnda yayýlan gülüþlerinden
üveyikler uçurdum daðlara
baykuþ gözlerinde boðuldu ýþýk
bir öfkede kesildi soluðu sözcüklerin
ne olur dönme sýrtýný þimdi
bilseydin içimdeki kalabalýklarý öldüreceðini
yaðmura nikahlý bir yýldýrým gibi
düþer miydin ömrüme Aselya