Türkü yürekli adam ,babam
Zamansýz çýkýp gittin hayatýmýzdan
Üzüntüye yenildi kalbin
Vazgeçtin korkusuzca girdiðin
Yaþam kavgasýndan
Sen ,benim heybetinde kaybolduðum
Rüzgarýmdýn, daðýmdýn
Yaðmurumdun, karýmdýn
Bostanýmdýn ,baðýmdýn
Sarp yokuþlarda
Yorulmak bilmeyen adýmlarýmdýn
Yaþama tutunduðum dalýmdýn
Siyahi akþamlarýn al þafaklarýyla
Þahlanýrdý gözlerin namertliðin ablukasýnda
Kin ve nefret barýnmazdý gönlünün duldasýnda
Ben senin gölgende yüreklenirdim can babam
Allah’tan gayrýsýna boðun eðmediðini görünce
Küçücük bir tekneyken
Dev dalgalara kafa tutardým
Göðsünde umut
Gözlerinde bulut yüklü adam, babam
Tenhalarda döktüðü gözyaþýyla
Yüzüne çukurlar kazýlan çileli adam
Göçüp gittin ötelere
Elinin sýcaklýðýný özledim
Baðrýndan fýþkýran þefkatini özledim
Çocukluðumdan oldum
Hayallerimden oldum
Saçlarýmýn dokunuþlarýndan düþtüðü her yerde
Kendimden oldum can babam
Ben hep on üç yaþýmda kaldým babam
Gittiðin yollardan kabuslar indi düþlerime
Koskoca dediðin bir hayatýn yükü bindi omuzlarýma
Çekilmeyen çilelerin giriþ kapýsýnda
Anamýn ve kardeþlerimin emanetliði verildi
Son sözünde incecik kollarýma
Yalnýzlýðým çýð gibi büyür oldu cefakar babam
Küçücük bedenimle mezar taþýna sarýlý kaldý kollarým
Tek baþýna yürümekten eskidi patika yollarým
Ýçten kanayan bir yara gibi kan çiçekleri açtý topraðýmda
Kimsesizliðim baþ edemez oldu aklýmla
Bir baþýnalýðým tutuyor ellerimden
Sensizliðim sarýlýyor ayaklarýma can babam
Korkuyorum kaybolmaktan
Bu þehir ne büyük babam
Bu þehir ne kalabalýk…
Ekmeðini týrnaklarýyla kazanan adam, babam
Yüreðimde çýnlýyor
Oðlum…derken dünyaya meydan okuyan sesin
Bisiklete deðil de
Dizinin dibinde bir baðlamanýn tellerine tutulmuþtu hayallerim
Bir fidanýn incecik dallarý gibiydi ellerim
Hatýrlasana babam
Ayýn þavký vururdu sazýmýz üstüne
Söz söylenmezdi sözümüz üstüne
Dert koymazdýk derdimiz üstüne babam
Üç kuruþluk kederlerden beþ kuruþluk hissemiz olurdu hep
Hüznün de sevincin de hakkýný verirdik
Gittin
Tükeniþler türedi ömrümde
Bayramým gitti
Tutunacak dalým
Öpülecek elim gitti
Gönlümdeki baharým
Neþe dolu yaným gitti
Oðul veren arým
Kovandaki balým gitti
Ateþ saçan gözlerim
Cývýltýlý sözlerim gitti
Anamýn yaslandýðý çýnar gitti
Kendi yataðýnda akan pýnar gitti
Yoluna adanmýþ bir hayatta
Huzura çýkan en yakýn yol bitti.
Bir taþ plaðýn hayali kaldý kalbimde
Ben hiç alýþamadým on üç yaþýmda
Beni birden büyüten gidiþine babam
Ellerim, yüreðim üþürken
Baðlamamýn tellerinde yaktým güneþleri
Çýðlýklarýmý gömdüm gecenin en mavi yerine
Sen gittiðin yerlerden beni görüp de üzülme diye
Sen ,nasýl bir hasrettin babam
Nasýl zenginliktin önsözü yokluk olan ömrüme
Yarasý aðýr bir yaþamýn ortasýndan sesleniyorum sana
Ne olur ,duy beni
Her gece yastýðýmýn altýnda sakladýðým düþlerimle
Koca bir hayatýn yükü sýrtýmda
Sana geliyorum ,senden geliyorum
Biliyorum her gece
Baþucumda engin yüreðinle su verdin gözlerime
Yangýn yangýn hasretin azalsýn diye
Yürüdüðüm yollarda sendelemeyeyim diye
Ayakucuma düþen uçurumlardan sað çýkayým diye.
Düþlerimde yetiþtin
Dudaðýmda isyana dönüþen sözlerime.
Ben hep on üç yaþýmda kalmayayým
Büyüyeyim diye
Þimdi sen rahat uyu türkü yürekli babam
Doktor olamadým amma
Hep olmasýný isteðin gibi yaný baþýmda anam
Omuz omuza kardeþlerim
Torunlarýný siyah beyaz bir fotoðraftan bakan
Kara gözlerinin gülüþünde büyütüyor gelinin
Türkü yürekli adam, babam
Rahat uyu þimdi sen
Iþýðý sönmedi ömrüme açtýðýn yolun
Hala baðlamanýn terkisinde
Türküler yakýp yüreklere akýyor oðlun
Dualar yolluyorum sana
Meleklerin kanatlarýyla
Ötelerde bekle beni can babam
Cennetine ekle beni can babam