I.
Öyle, çocuk gibi bakma yüzüme Azem
Dayanamam masumiyetine
Esrik zamanlarda kaybettik biz birbirimizi
Denize baðýþladýk gözyaþlarýmýzý
Aðlayamam
Ardýmdan yollara düþme Azem
Bakamam, incinirsin
Baharlarý dünde býraktýk biz
Yaz gününde kar yaðar avuçlarýna
Anlamsýz titreyiþler ele geçirir
Yangýn yangýn üþürsün
II.
Yüreðimden geçerken
Sakýn toplama saçlarýný Azem
Býrak süpürsün pas tutan kederleri
Itýr ýtýr nefesin yayýlsýn
Ömrümün sokaklarýna caddelerine
Korkma ,konuþ Azem
Meryem’in suskunluðunda,
Yusuf’un kuyulara sýðmayan feryadýnda,
Ebabil çýðlýklarýnda
Can bulan Züleyha’nýn gözleriyle
Konuþ ki bileyim
Yol musun yolcu musun ömrüme
III.
Sustun Azem
Gürültülü bir gökyüzü tepemde
Yaðmur bir baþka inecek bu gece þehre
Öyleyse seni ,senden habersiz severken
Küllenen yüreðimin sesleniþini dinle bir de
IV.
Azem…!
Dizlerinde aþkýn gözlerine
Sürmeler çeken deli kýz
Hep kendine mi sakladýn
Düþ kavuran gülüþlerini
Hep kendinden mi sakladýn
Yüreðinin kelebeksi titreyiþlerini
Mavi gözlerinde kuþlarýn sapanlandýðý esmer kýz
Kaç kýrlangýç uçurdun kuþ yuvasý saçlarýndan
Yitik gözlerinde meneviþler açan gökçe kýz
Gök mavi miydi gözlerinden öperken
Gece , güneþe yakýn mýydý
Sen yastýðýna sahici düþler dikerken
Bak, aþka kervanlar geçiyor geçiyor
Su beyazý yüreðinden
V.
Ateþin koynuna gönüllü giren bir aþkýn itirafýdýr bu
Issýz harflerle özlüyorum seni
Sabrýn eþiðinde çatlýyor
Su sýzdýrýyor ruhum
Yoktun, yaðmuru iki kere sevdim ben
Yaðmurlar ki
Gözyaþlarýný saklamak için var bu þehirde
Bir de kendiliðinden
Yaþadýðýn yerlerdeki yaðmurlarý kýskandým
Ýkimize yaðmýyor diye
VI.
Bilir misin
Dualý bir tespih gibi çekiyorum
Adýnýn yakýp geçtiði nefesimi
Sustuklarýndan öðrendim Azem
‘’Meðer
Aþk,maþuðu beklemezmiþ
Aþk gerçek ise eðer
Vuslatý ahirete býrakmaya deðermiþ’’
Öyleyse Azem
Baharý bekleyen papatyalar gibi
Üç mevsim deðil
Ne kadar lazýmsa
O kadar bekleyeceðim seni