Karmaşa

Hayal kýrýklarýnýn da dibine vurduk
Artýk hissetmiyoruz

Daha çok sarhoþluðumuz gizli içimizde


Yardým edebilse keþke
Yüreðime
Yüreðim kadar baðýrabilse aðzým

Gözlerimi mühürledim
Hayatla yaþam arasýnda kocaman uçurum var artýk
Düþtüðüm yer duman gibi silik

Dünyanýn koþturmacasýna karýþýrken ayaklarýmýz
Yürümeyi ne zaman ezberledik?
Ayaklarýmýz yerin tozunu kaldýrýrken
Gözlerimizi kim üfleyecek?

Tiz bir ses ile ölçülemeyen daðýn ardýndaki o gizli yanký
Uzaklardaki gizli savaþlar
Yakýnlardaki aþikâr karmaþalar
Ýçine karýþamadýklarýmýz
Ýçinde gibi görünüp dýþýnda kaldýklarýmýz
Mesafe yetiþemiyor
Çýðlýklara

Uzaklýðý yok eden yakýn mesafeler vardýr
Bazen de tek uzaklýk mesafe deðildir
Görünmez mührü gözlerin
Kuþ yuvalarý kuþ olmayanlara kapalý
Ve bunu bilen gözlere sahibiz
Niye farkýnda deðiliz ki farklarýn?

Her gece yattýðýmda o yataktan betona
Diþlerimi sýkýyorum hissetmemek için
Sonra yýldýzlar düþüyor üzerime
Her biri paramparça
Uzaklar yakýnlaþýrken kýrýlýyor
Sesim uzaklara giderken yarý yolda vazgeçiyor çýðlýðýndan

Karmaþa atar damardan fýþkýran kan gibi yayýlýyor
Her gün kan kaybediyoruz
Kendimizi kaybedemiyoruz

Karmaþanýn adý yok
Yýldýzlar düþüyor, kaymýyor
Gökyüzü kanýyor, kýrmýzý
Her gün üzerimize kan yaðýyor saðanak yaðmur yerine
Bir þeylerin sürekli yeri deðiþiyor
Dünya dönmeyi býraktý artýk ekseninde
Eski bir þey kalmadý
Ýçindekiler dönüyor
Yenilendikçe eskiyoruz

Sokaklar artýk bilmediðimiz dünyalara açýlýyor
Sokaða çýkmaya korkarken ýsrarcý ve kararlýyýz
Üzerimize gökyüzü kanýyor

Ve bu çýðlýðý duymaya hiç kimse yardým edemiyor
Kendimiz kadar kimsesiziz
Ve baþkalarý kadar uzaklarda
Uzaklar kadar sokaklarda


Altý Aðustos Ýki Bin On Dört 18 00
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: