Mavi yaz akþamýnda
ne birþey düþünecek,
ne bir lâf edeceðim
göçebeler gibi uzaklara gidip
sürtüne sürtüne buðdaylara
býrakacaðým baþýmý rüzgâra!
Gülümsüyorum
çamlarýn arasýnda saçýný daðýtan kor yaram
gümüþ rengi doruðumla tanrýya gülümsedim
ve gürültüsüzce havalandý kanatlarým...
Kýpkýzýl acýlarla yoðrulmuþ yüreklerin arasýnda
dinlerim türkümü o ürkek soluklardan
ve derken yükselir bardakta bir tembellik þarabý
bir belalý susuzlukta akýyor kaným
Bakmadým gecelerin budala gözlerine
ölüm kervaný ne varsa kattým önüme
denize bir kasýrgayla açýlan gözlerime
sular aldý gitti beni can attýðým yere
SONRA
Çocuklarýn bayýldýðý elmalý
ve pamuk þekerlerden ördüm dünyamý
yeþil gecenin rengine kanmamak mümkün deðildi
beyaz öpüþler çýkar denizin gözlerine
enginler þarýl þarýl dökülür girdaplara
Çýldýrýrdý çocuklar görseler mavi suda
zaman zaman kanadýnda cennet rüzgârý
göklerinde gez gezebildiðin kadar
aþkýn acýlýðý dolmuþ içime
sarhoþum...
Issýz çöl kuþlarýnýn sesiyle
uçup gidiyorum
ve söylüyorum ezgimi
bir duyan var mý dersin?
Neyse..
karanlýk geceye bürünmüþüm yine
yâr kokan türküler duyulur uzaklardan
ruhum kara göklerin altýnda tutuþuyor
atýyorum bütün yalnýzlara oltamý
bir cevap var mý alevin sabýrsýzlýðýna
olmaz mý aþk’týr adý
olmasaydý ne yapardýk
ey felçli güvercinler
adetten kesilmiþ deneyimsiz aðaçlar
kör pencereler..
Ahh ben n’eyleyim
uslanmaz sivri dilim
üzgünüm aþk
sana gebeyim
parmaklýklar arasýnda her sabah
bir çocuðun gülen bakýþýný görsem
kafeste kalýþýmý unuturum
pýrýl pýrýl gökyüzü olurum
bu kafesten kurtulma gücüm kaldý mý bilmem ama
gardiyan istese bile
kanatlanýp uçmaya gücüm kalmamýþ
soluk soluða kesilen hýçkýrýklar saklý koynumda
bir çocuðun gülen bakýþýný görsem
pýrýl pýrýl gökyüzü olurum
öyle söner kor yaným
þimdi uçup gitsem
gözüm, yüreðim arkada kalýr
aðlayan çocuða nasýl söylerim
þimdi sen dur aþk
önce yaþlarý kesilsin kentin
sonra yine gelirsin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.