Azarladýðým bu dünyayý suya býrakýp yudum yudum içiyorum en karanlýk, en bozgun bir kesit gibi ölümden bir tutku gibi aþktan ve kuytulardan diyorum ki; tükürmek için kahrýmýzdan acýlýðý eksilmesin aðzýmýzdan..
Oysa provasýný yapýyoruz son uykusunu uyuyunca bir hastanýn çekimserlik artýnca kahramanlýk azalýnca durduk ve ateþi besledik kuþlarý sürükledik...
Bak ne diyorum sana ay ýþýðý penceresi bir güzel insan sesi beþer onar koparýlan takvim sanki.
Bir yelkende kurutulmuþ güneþ anýsýnýn giderilmez akþamsýzlýðý bak alanlara,sokaklara köprülere,kiremitsiz damlara yalanlar, ihanetler karma karýþýk limanlar...
Yüreðim kýpýr kýpýr yerinde duramazken, bir karanfil olarak sürer gider belleðinde ve sen pazardan kârsýz dönen köylüler gibi þükrûnle oturursun sofrana...
Yazdýklarýma bakma artýk biraz soðuk, kar yaðýyor çýlgýn ve hüzünlü birazda acýmasýz sevgim acýyor...
Bir çoðumuz yaz teri gibi kurudu ve geçti kurumayan kan vardý ölen çocuklarýmýzdan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.