Ziyaný yok artýk
þu minik yüreðime kocaman iþlenmiþ gam, tasa
kaç kelime konuþulur bilmem gidiþine
kaç kelime birleþtirir gözlerimi yüreðine...
birçok geceler sürsem geliþine
sular yürüyecek gidiþine...
Soldukça soluyor, düþüyor tek tek yapraklarým
eridikçe eriyor mum
renksiz bir leþ yýðýný üzerimde
dinlen yüreðim
gün aðarýyor
bir çýra gibi tutuþmadan
uzaklaþ benden!
çalýlýklara asýlý býraktým
bende kalan gülüþünü
koparýp parçaladýn aþkýn telini
çözüldü ölüm gibi
yüreðim gizli gizli sürdürdü aðrýsýný
neye yarar son perdeyi çekip
iþkenceyi sürdürmenin...
Ziyaný yok artýk
az sonra perde kapanacak
bir daha açýlmadan
kendimden uzakta yeniden doðmaya gideceðim
ziyaný yok hiçbirþeyin
kuþkularýmý,
umutlarýmý
satýn alabilirsin
ben de kalmayan senin olsun
ben de terkediyorum kendimi
gözlerim yaralý
kanlý görüyorum herþeyi
ziyaný yok
gönlüm hoþlanýr suçlayan sözcüklerden
seni aþk nedeniyle suçluyorum
duygularým çamura batýk hepsi bu..!
sýzladý durdu bu yara çoktandýr
hiçbir saat vurmuyor artýk özlenen bahar anýný
ziyaný yok, ayazýnda kaldým ben hep
þimdi aþk’ýn nöbetini devretme vakti
ziyaný yok
gidebilirsin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.