kaçýp giden aklýmýn bitiþik hücrelerinde kentin gürültüsünü dinliyorum gün bitmek üzere iþte sevdiðim geceleri süsleyen yere çakýlmýþ sandelyemin gýcýrtýsý bir sen varsýn köþede bir de o kahýrlý ananýn solgun yüzlü kýzý
gizlenmez yaralarý taþýrken bedenim bir ucunda puslu gök bir ucunda hasretle bilenen yüreðimin bozaran sevdasý
talan edilmiþ sokaklardan geçerken ömrüm yenilgilerimi astým köþe baþýndaki direðe ne aþýklarý öpmüþlüðü var gecenin nice vedalarda imzasý
zamanýn ateþli ellerine kaldý dünya sýnýrlarý tutamadým yerinde kuruyan gözpýnarlarýma bir su serptiler
sönünce gülüþüm hep annem düþer aklýma hani þu kuþlar düþler varya hani ölümün önüne yayýlan
dalga dalga köpürürken aþka gecenin deniz kanatlarýnda bir kuþun sesine dalmýþ düþenleri topluyorum ceplerime mecalim kaldý mý bilmem ama ayrýlýktýr kavuþmalar bazen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.