yaralarýnýn sesini bir gece karanlýðýn en koyu olduðu saatte duyabilirsin ’iyi çocuk olursan’ gibi yalanlarla kandýrmaz seni hangi iyi çocuk yere düþmedi ki, hangisinin dizi kanamadýki
doðduðunda masmaviydi dünya hala öyle, ama sen yalnýzca geceleri bakarsan siyahý görürsün buluttan bir barça beyaz yansýsa yüzüne, çekersin perdeleri bir tebessüm yeþerse yüzünde ’mutluluk yaramaz bana’ dersin evet yaramaz yaramaz bir çocuk gibi koþmadýkça üstüne korkularýn yüzleþmedikçe senden saklanan sýrlarýyla dostlarýnýn insanlara kusmadýkça içini biraz daha kararýr mavi biraz daha seyrelir hayallerin, kýsalýr günlerin, küçülür ellerin
sonra papatya toplamak için bile vaktin kalmaz sabahlarý kendine ayýracaðýn bir gün bile olmaz, kuþkularýndan arýnmýþ geceleri baþýný yastýða koyduðunda ’kaç yýldýz var bugün’ saymaya üþenirsin, en güzelini sahiplenmekten vazgeçersin... ve vazgeçersin çocuk olmaktan çünkü bu yaralar senin en çok senin
uyuyup uyandýðýnda ve bir sabah güneþ göz kapaklarýný sarmaladýðýnda yeniden çocuk olmak hayaliyle koþup bakarsýn aynalara kaç yaz geçti, insanlara endiþesiz güvendiðin günlerin üstünden kaç güz eskidi, herkese tek tek doldurttuðun hatýra defterinde kim üzdü seni böyle çocuk? kim küçülttü kalplerimizi, söyle...
yine de bildiðin bir þey var deðil mi, sebepsiz gülüþlerinde insanlardan kaçýrdýðýn tüm bakýþlarýn çocukluðunda hala hala yüzün kýzarýyor çünkü utandýðýnda en ufak yanlýþýndan çocuksun, büyümemeye yeminli çocuksun, her gece yýldýzlarý saymaya hevesli en güzel yýldýz senin çünkü bu mavi senin
çocuk kalabilen herkesin...
Büþra Topbaþlý
Sosyal Medyada Paylaşın:
bü$ra Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.