kirpiðinin gölgesinden baktým yüzüne bir çocuk bakýþta saklýydý cümle gölgelerin oyunu usul kývrýlýþýnda kirpiðinin yýllarca kaldým orda oldu akþam orda sabahladým
dut aðacýnda bir oðlan çocuðu çýrpýyordu hayatýn anlamýný bir kaç metrelik sofraltýna sýðýþarak kocaman kahkahalar býrakýyordu günlerinde olmuþ olacak bütün acý çiziklere
temiz alnýnýn gölgesinde annesinin tutuyordu Meryem ellerini saðýyordu ýþýkta dünyaya, dünyayý daha bir ýþýyordu elif yüzü kederler iniyordu katre katre duayla yüze sürülen saf ellerden suretin beyaz inine
çoðaldýkça kadýn gölgeler seriyordu baþlarýnýn üstüne erkek perdeyi nakýþlanan hayatýn en zarif hatlarýyla içiliyordu zaman yudum yudum iniyordu su gibi boyunlardan tepeden inme her gölgede. konuþarak atlýyorlardý kalýn, kara gölgelerin üstünden kalaylýyorlardý zamaný
bir türküyle giriyordu gölgen serin odama kalýyordu yüz yüze benim gölgemle gözlerimiz konuþuyordu, susuyordu dört duvar serçe kuþlarý yine ürkek balkona konup uçuyorlardý sokakta uçurtma uçuruyordu bir çocuk biber çiçekleri açýyordu karþý pencerenin tülü oynuyordu hafifçe aþk giriyordu açýk kapýsýndan balkonun orda bir mindere oturuyordu gölgen gölgemi alýp avcuna sahi günlerden perþembe aylardan aðustos muydu?
gölgelerimiz seviþiyordu
31. 7. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.