hayatýn izlerini cesetten silmek isteyen bir gassalýn ve ölümün tüm renklerini gassala bulaþtýrmak isteyen ölünün tam ortasýnda aðlýyor lâl çocukluðum..
ve ben aralarýnda akibetini bilmediðim vuslatý imkânsýz bir aþkýn yakýný uzaða deðiþmiþ nü haline üzülüyorum çocuklarýn hüznü arasata yakýþmasa da..
gassal son maþrapada kurumuþ titrek dudaðýyla " Allahuekber! Allahuekber!.."
ne kadar büyüse de gözünde hayat yaþamýn benim ölümüm kadar rabýtalý olamaz diyor ceset son virdimdi ölüm bütün hücrelerimle tamamladým tüm tesbihatý ve zaten ömür bitsin. yeter!..
hâlâ aðlýyor lâl çocukluðum nefesi sekerât ve baba kokan bir yeli içine çeker gibi asýrlar evvel setrolunmuþ bir sýrrýn nakaratýný gözlerinden iter gibi.
ceset teneþir gassal ve musalla ayný dikenli nakaratý mýrýldanýyorlar çocukluðumla hep beraber " kalu bela, kalu bela..."
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.