Delilik

I
akþamlarý renkli bir camda dinliyorum alemi
divanî motifler izliyorum yeþil yeþil kanayan
sahipsiz telaþlarýn beslediði acýlarla kavrulmuþ
kûfî perdeler arkasýnda
örüldükçe daha bir güzelleþiyor ihanetler
kayboluyor ne varsa dünden kalan
korkular sütle besliyor karanlýklarý
yeniden diriliyor zaman
kelamý bilmeyen dilim aþk diyor hep
neler dönüyor kalbimin yelken açtýðý yerde?
en ýssýz vadilerde çoðalýyorum
bir bebek görüyorum baþucumda aðlayan
en mahrem yerlerimde seher yeli
titreyen yalnýzlýklar altýnda örtüsüz
sonra dalýp gidiyorum göz rengi sonsuzluða
bir ilkbahar geliyor ansýzýn bir de güz
belli ki artýk kendisi deðildir dünya
ruhuma bir diken batýyor, gülsüz
yoksa Hallâc’ý öldüren fikir mi bu?
Yunus’u diyar diyar gezdiren iksir
eteðimde bin hüzün, hepsi de gürbüz
niçin terk etti tahtýný Ethem?
anlayabilmiþ deðilim henüz
ey fanilik kadehiyle nalan ve sarhoþ
ey yarýnlarý dünde unutan gönül
haydi hiç durmadan baðýr büyülü maviliklere
koþsana ey Ebabil, kýrýk kanatlarýnla koþ...
ruhuma bir diken batýyor, gülsüz
bir ilkbahar geliyor ansýzýn bir de güz

II
bazen kin kusuyorum mucitlere
çýralý bir hayatý özlüyorum
sýðýnaðým gece, barýnaðým gündüz
ve zaman dudak büküyor en onulmaz yaralara
birer birer uçuþuyor renkler
henüz keþfedilmemiþ anýlarda
can bedenden ayrýlýyor, gönülsüz
kangren yüreðimde üþüten bir yangýn
sonra gölgesiz bir ýþýk sýzýyor semadan, bir ýþýk ki ölümsüz
hakikat sanýlan ne varsa paralýyorum
aklým yetimliðe gebe, hislerim öksüz
ey vuslat kapýsýnda avare duran hüzün
ey ayrýlýk kadehini gözyaþýyla dolduran dilber
yudumla ve seyret cemalini
mezarlýklara kurulan evler gibisin
bilirsin aynalarda büyür herþey
korkular can bulur aynalarda
ve aþk yeniden baþlar
ne sen varsýn derim artýk ne de ben
nefsime patiskalar iner ruhuma sündüs
çýralý bir hayatý özlüyorum
sýðýnaðým gece, barýnaðým gündüz


III
gölgelerle gün boyu boðuþtukça insanlar
aynalar hâlâ dost görünüyorlarsa yüze
söylesene Hýzýr, gözüme dikilmiþ gözler kimin?
deli miyim yoksa delirecek miyim?
ben de bilmek isterim aðaçlarýn namelerini
kuþlarýn mektuplarýnda ne var?
bazýlarý neden kanatsýz uçar?
ve nasýl bir þeydir aðlarken gülmek
elimde güneþ renkli bir kýzýl hançer
ruhuma kan damlar þafakta
yorgun düþlerim durgun sularda sonsuz
bulutsuz bir yaðmur ýslatýr gözlerimi
iþte kurþuni gerçek
iþte aðlayýþlar kusan o mecnun sükut
ve iþte…
býrak þair, mýsralar baþka bahara kalsýn
varsýn üþüsün sabaha dek zemheri
bir küçük pencerede zeka
vuslat türküleri yaksýn ayrýlýk üstüne
söylesene Hýzýr, gözüme dikilmiþ gözler kimin
deli miyim yoksa delirecek miyim?

(Tarihsiz)
Sosyal Medyada Paylaşın: