AKSİS MUNDİ
kafiyesiz aþk bu
kýrýk-dökük bir sevda
duygularým toslamýþ buz daðýna
cemreleri unuttum
düþlerim kar altýnda
korkular kiralýyorum buz çölünde
yürüyorum, gecenin düðümlendiði yere
menzil ýrak þimdilerde, yolculuk yakýn
darbe aðýr, yara derin gönülde
cenaze sularýnda yunuyor umutlarým
bugünlerde farklý esiyor kavak yelleri serde
ay çiçekleri hüzne çeviriyor yüzünü
bir matem kokusu taþýyor gecelerden
heykeller dikiyorum tunçlaþmýþ bekleyiþlerden
bir þair resmediyorum sol göðsüne, dilimle
arzular kýrbaçlanmýþ
zikzaklar çiziyor aklým dolambaçsýz yollarda
bölündükçe büyüyor korkularým
üþüyorum
kafiyesiz aþk bu
dümen kýrýk, acýlar fora
artýk yazýlmamýþ bir kaderdir rotam
kabir kokan dudaklarýnda
asýlý kalmýþ yarýnlar karanlýk yýldýzlara
keþiþlemeden esince rüzgarlar
titriyorum gözlerine baktýðýmda
hislerim kýyam etmiþ, ayakta
ne isyanlar yaþýyorum içimde, celali
bir tarafý eski, bir yüzü yeni
Madýmakýn “âh”ý yüklü sýrtýma,
Baþbaðlarýn figaný
vebali boynumdadýr ölmüþ kelebeklerin
bendedir soðuk gecelerin kavurduðu kaygýlar
unuttum daha dün gördüðüm rüyalarý
unutulmuþken görülmemiþ rüyalarda
suçlusu benim karanlýk gecelerin
acýktýðýmý hatýrlýyorum aþka
aðýtlarý duyulduðunda doðmamýþ bebeklerin
açlýðýmý unutuyorum
bakidir susuzluðum sevda okyanusunda
yürüyorum, adý konulmamýþ belalara
kafiyesiz aþk bu
lirik bir yalan
çamurdan bir sevda
balçýktan zevk alan
çekiyor beni karabatak düþünceler
bilinmeyenin bilinmez bilgeliðine
zifafsýz vuslatlar yaþýyorum, nikahsýz ayrýlýklar
mümteni hülyalar peþinde
boðuluyorum ter kokulu bir deryada
kepeklerim mahrem yerlerime merhem
sýrtlanmýþým dünyayý mehtapsýz karanlýklarda
gidiyorum ölmüþ gölgelerin izinden
can çekiþen umutlarým heybemde
buruk bakýyor gözlerim azdýran güzelliðine
ayaklarým gamlý yürüyor bu ara
gamsýz dolaþýrken kaným damarlarýmda
aksis mundi
yýkýldý gönlümün direði
düþmüyor dilimden isyan kokan dualar
tövbesiz günahlara dalýyorum sabaha kadar
Leyle-i Kadir’de
küçüldükçe büyüyorum gözümde
büyüdükçe küçülüyorum
aklým yorgun
yasaklar yorgan
vurgun yemiþim en durgun sularda
en soðuk sularda kýrka yükselmiþ ateþ
baþlamýþ sayýklamalar
kýþýn...
temmuzda...
dökülüyor yapraklar...
kafiyesiz aþk bu
berzahta bir sual
düz yollarda yalpalayan bir sevda
biraz kör, biraz topal
kýrýk vuruyor notalara anýlar
sarhoþ olmuþ makam-ý nihavent
yanýk türkü dinlemekten
atýðýmdan beri aklýmýn pabuçlarýný dama
çýplak gezinmekteyim Arnavut kaldýrýmlarýnda
peþindeyim her gördüðüm güzelin
derin bir kabus var Bosna sokaklarýnda
korkulu bir rüya
sýkýþmýþ mengeneye tabirler
kurþun olmuþ aydýnlýk, tutulmuþ güneþ
siyaha vurulmuþum beyaz lekelenince
içimde kekeme bir intizar
yelken açmýþým þifasýz yaralara
kanadý kýrýk inançlarým ýsýtmýyor ruhumu
ne de sokak lambalarý
uryan kalmýþým pervane yalnýzlýðýmda
vergisi fazla bu aþkýn, diyeti aðýr
yüreðim soðumuyor feryat cehenneminde
yanýyorum tam da üþüdüðüm yerde
kafiyesiz aþk bu
en karanlýk sayfalarýnda tarihin
daha yakýlmadan ateþ
yazý icat edilmeden daha
zincirlemiþim ruhumu deniz gözlerine
Kâlû Belâ’da
ismin dudaklarýmda zikir
fikrim heyelan altýnda
zemheri bir ayazda susuyorum
“fýrtýna öncesi bir sukut bu”
mahþeri bir gürültü
unuttun mu? nadasa býraktýðým gün vuslatý, çoraktý yüreðin
yaðmur duasýna çýkmýþtým ya hani..
hani kurban etmiþtim ya kendi ellerimle kalbimi,
adaðým sendin iþte
senin için baðlamýþtým çaputlarý iðde dallarýna
sulamýþtým nilüferleri
vuslat pýnarýnda
yýkansýn diyordum kor yürekler
heyhat! aksis mundi
sevgi yaðmurlarýndan damýtýlmýþ ateþlerde, donuyorum þimdi
kafiyesiz aþk bu
kifayetsiz bir sevda
eðiriyorum yumak olmuþ karanlýklarý
pusulasýz kalmýþým Araf’ta
dayanmýþ kapýma gece
nasýr tutmuþ bekleyiþlerde hüzün
tek mevsim var zihnimde
bir parça kara kýþ, bir salkým yaz
hülasa sonbahar, hazan, güz
alaca bir sevda bu, alaca karanlýkta
birazcýk gece, bir tutam gündüz
sözde ikramiye günü yarýn bir busecik zamla
tarihi satýn alacaktým yalanlardan
mecnuna aþk satacaktým pazarlýksýz
yakamozlar altýnda
heyhat! aksis mundi
renklerimi kaybettim ararken ahengimi
rahmeti unuttu yaðmur
gri bir lanet yaðýyor þimdi
açmýyor eskisi gibi çiçekler
bazen “beden” oluyorum cennetten kovulan
Ýbrahim’e ateþ, Ýsa’ya çarmýh
içimi gýdýklýyor þeytan
en zayýf yerlerimde arsýz vesveseler
kalbim çivilenince aþka
kilitlenince zaman
kutsuyor beni vaftizci Yahya
kah kuyu oluyorum Yusuf’a, Kenan’da
miracým yarým
kah ikiye yarýlýyor aklým
Akdeniz’de
Leyla’yý arýyorum þimdi Maria’yý kaybettiðim yerde
aksis mundi
sahi, bu aþkýn redifi kimdi?
kafiyesiz aþk bu
sahici bir riya
eli kulaðýnda bir ayrýlýk
vuslat uzlette artýk
Eros saðýr, Afrodit ama
bir veba havasý var Olimpus’ta
þifa olmuyor yaralara þamanlarýn dansý
aksis mundi, gün bu gün
umutlar yeþeriyor daðlarda
Tûr’u Musa’ya býraktým dün, Zeytin’i Ýsa’ya
Atlantis’i arýyorum þimdi
yanýmda gül kokulu bir yetim
göbeði kesiliyor alemin
bakir bir sevinç bu, tadýlmamýþ bir haz
bað bozumu ayrýlýklar nöbette
ümitler beyaz bakýyor yasak meyvelere
Horasan’da, vakit hasat vakti
zevkleri sen topla diyorum, ýstýraplarý ben
Kabe’de ruh olayým
Akdeniz’de beden
kafiyesiz aþk bu
kurumuþ bir papatya
su arýyor gönül kör kuyularda
bekçisi hani duygularýn, zaptiyeleri nerde?
yaktým tüm anýzlarýný hislerimin
talan olmuþ sevdalarýn peþinde
körkütük sarhoþluk bu
zonkluyor kasýklarýmda en ayýp duygular
sýkýþtýrýyor göðsümü gölgesiz bir heyecan
girdap olmuþ çekiyor beni derinliklere
kükredikçe kükrüyor kamçýlanan arzular
Akdeniz’de
aksis mundi
Hermes’te kim
tercümaným Ýdris benim
lanetler okuyorum Ben-i Ýsrail’e, Ýsmail’in dilinden
bir cümle dolaþýyor hançeremde
dilimde öfkeli türküler
lodos, poyraz, alize
acý esiyor yeller acýmaz dediðim yerleri acýtarak
buram buram yas kokuyor caddeler
sokaklarýn en yakýn arkadaþý ölüm
Beyt-i Lahim’de
tekbir, isyan, þehadet, küfür
fecir vakti fucûr
kan çekiliyor damarlarýmdan hokkalara
kýrmýzý bir ayrýlýk bu, kýrmýzý bir dumur
Kerbelâyý kýrmýzý besteliyor nabzým
sol fa sol la
kanýmda kardeþ yarasý
bir yanda oðlum bir yanda kýzým
aðlýyorum
Maçin’de kaybettiðim kimliði, Akdeniz’de arýyorum þimdi
köprüleri yaktýðýmdan beri anýlarýmla
boþadýðýmdan beri hayallerimi
soruyorum
sahi, redifi kimdi bu aþkýn?
nerede aksis mundi?
2004
* Aksis Mundi: ’Dünyanýn direði’ demektir. Özellikle Romen din tarihçisi M. Eliade tarafýndan kullanýlan anlam içeriðine göre bu kavram, ’her inananýn dünyanýn merkezinde yaþama arzusunu’ dile getirir. Esasen bu arzudan dolayý da farklý inançlar kendilerine göre farklý merkezler oluþtururlar. Ýnanan insan dünyanýn merkezinde yaþamak ve gök ile yer arasýndaki baðlantýnýn kurulduðu yerde bulunmak ister.
Hayal: Kültür-Sanat-Edebiyat Dergisi, Ekim-Kasým-Aralýk 2005, Sayý: 15, s. 19-22.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.