ARAYIŞ

Arayýþlarý hiç bitmeyen Abdullah Alperen’e


kurgular düzüyorum beynimde
senaryolar
uçarý bir boþluk yaþýyorum baþrolde
adý tam konulmamýþ bir boþluk
figüranlar:
hayat, ölüm ve sarhoþluk

ayrýlýktan dem vuranlar bahtsýz insanlardýr bence
þehrin en muamma köþesinde, varoþlarda
yalnýzlýða hapsolan rakýlý aþklar
beyaz peynir ve enginar
huzur vermiyor artýk
düþler görüyorum karma karýþýk
kýsa metrajlý siyah-beyaz bir yapým
kim bana düþman, kim barýþýk
belirsin diyorum artýk ’iyiler’ ve ’kötüler’
yoksa nereye kadar gider
bu kirli aþk
bu körpe ayrýlýk
bu masum hasret
acaba nerde biter þu küflenmiþ nefret?
neden hep Yeþilçam filmleri izliyorum sanki?
niçin hoþuma gidiyor bunlar?

Mecnunun hikayesi ne saçma!

ayrýlýk þarkýlarý istemem artýk
mor fistanlý notalar
kulaklarým muhabbet türkülerine aþýk
ey kara kýþta, kara batmýþ, kara sevda
vurgundur gönül, seher yeli deðmemiþ sevgilere
ikindi güneþinin soldurmadýðý titremeler
her buse dudaklarýmda puslu bir alyans
ve her alyans bir ýþýktýr geceye
sabaha gebe seviþmeler, anlamsýz
düþ mü bu, gerçek mi bilmem?
kör býçak paslý gezer zihnimde
ey orta boy, az kudurgan þiirler
artýk avuçlarým kapalý hýrsýzlara
’týrnak içi’ cümleler çekilsin diyorum aradan
büyük harfle yazýlmayan kýrýk dizeler...
duyun:
rol yok bu hikayede vefasýz selamlara
pazar yok
ey rengi sarýsýnda kaybolmuþ öksüz duygular...
faturalý sevdalar kansýz büyüyor bugün
sokaklar kahpe düþlerin koynunda ýssýz
ve münhal dereceler, o kadýndan bu erkeðe
lanetli aþklar pembe gecelerde yalnýz
adý var mý lügatlerde ölümün ve hayatýn?
rüzgar olup uçtu mu tanýmsýz ayrýlýklar?
merhamet memuru katiller...
kim bilir... hangi gönlü okþuyor en saf yeriden
kaderin mürekkebi þefkat
diþi sökülünce vesvesenin
korkudan çýldýrýrken þeytanlar inlerinde
ahraz gönüllere tomurcuk olan neyse
odur iþte oruçlu ruhuma sahur
göðsümün en orta yerinde kanayan bir özlem
ve mahzun kalplere yaðmur

kendimi bulmak isterken kendimde
aklým bir aslan pençesinde tutsak
duygularýmsa… eh iþte, yürüyor aðýr aksak
kalbim aþka maðlup, beynim baþka þeylere
bazen pembe düþünüp siyah konuþuyorum
gün ortasýnda karanlýða koþuyorum bazen
yeni bir doðuþ arýyorum günahsýz rahimlerden
sonsuzluk ateþini harlýyorum içimde
arzular yakýyor beni
götürüyor kör bir yola
zekamý sað elime alýyorum, hislerimi sola
fena-beka sýnýrlarý aþýldý
geçildi zaman-mekan
sorular azýk, cevaplar pusula
albasmalý bohcalarýmsa mihrap
aþklarým tanrý oluyor içimde
hislerim kah ince, kah hovarda
koþuyorum dibi görünmeyen karanlýða
ah þu deli sevda!
ondan gelmiþtir iþte
ne gelmiþse baþýma...

bazen kaybediyorum kendimi
melek girmez sokaklarda
kendimi seyrediyorum bazen
ateþten bir aynada
þu deli sevda var ya…
bazen derinliklere çekiyor beni
ýssýz koruluklara
bazen de çingene pazarýna
aklýmý týrnaklarýmýn ucuna alýyorum
çölde su arýyorum
gölde ateþ
güneþ arýyorum topraðýn altýnda
bir soru düðümleniyor boðazýma
katýksýz lokma, demir leblebi
bu hayat acaba yaþamaya deðer mi?
buruþturup yoksa çöpe mi atmalýyým onu?
kör bir býçakla kýsasa ne dersiniz?
böylece gelir belki kahpe düþlerin sonu
yoksa Hira’ya mý sýðýnmalýyým, yarý mahcup?
Olimpus’a mý çýkmalýyým budalaca?
kafamda bin türlü tuzak
belki de bir balýðýn karnýndan bakmalýyým hayata
ýslak dehlizlerde kovalamalýyým gölgemi
devlerle çarpýþmalýyým Ergenekon’da
ya bir nebi ya bir bozkurt yol göstermeli bana
pýhtýlaþan sorular durulmalý artýk
aptal duygu
âmâ akýl
korkak zeka...
belki de köprü olmalýyým susuz bir dereye
insanlar hoyratça ezmeli beni
geçenden kýrk dolar almalýyým zorla
geçmeyenden altmýþ akça
olur ya… belki de yaðmur olup yaðarým
çölleri sularým göz yaþlarýmla
yýldýz olup geceyi aydýnlatýrým gökten
sonra tek bir soru kalýr geriye, beynimi kemiren
hadi... iþkencesiz bir cevap bulsana
var mýsýn, yok musun ey ’ben’?
ne karakol, ne berzah, ne sýrat...
hiçliðe atýlmýþ bir ok musun yoksa?

’evvel zaman içinde inleyen ahir hayat’

1997-2006
Sosyal Medyada Paylaşın: