kaç bahar kaç yaz geçti bu aþkýn üstünden rengi uçuk pembelerden koyu mora döndü sevgilim yaprak bile kýpýrdamýyor kalbimin bahçesinde sensiz hüznün bir kanepesinde oturuyorum gün batýmýnda gözlerim, gözlerini arýyor aþkýn yemyeþil aðaçlarý solmuþ sararmýþ pencerem buðulu bakýþlarým gibi sensizlik dökülüyor üstümden yabancý duruyorum kendime
sen kimbilir kaçýncý sayfasýnda aþkýn unuttum yazmýþsýn belkide çoktan o kadýn hiç yaþamadý diyorsun yoldan geçen yolculara. kimse görmüyor seni son sigaraný içer gibi boðazýnda düðümleniyor son sözün ayaklarýnýn altýnda eziyorsun izmariti geçmiþini çiðniyorsun uzaktan iki çocuk el sallýyor bakýyorsun bizmiþiz uçurtmalarýmýz elimizde esintiler arýyoruz durgun havada
sensiz kapalý sýcak bir günde bir yaðmur gibi çisil çisil odama girmeni bekliyorum açýk penceremden bakýyorum karþý sahada futbol oynayan gençlere göremiyorum seni kimbilir kaç yýl geride kaldý o hevesin üstüne yatman kalene atýlan toplarýn
saha boþaldý gelmedin
27. 7. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.